ΜΥΚΗΝΑΪΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Την εποχή του Μυκηναϊκού πολιτισμού 1600 – 1100 π. Χ ακμάζει στις πόλεις –κράτη της Ηπειρωτικής Ελλάδας από τα ελληνόφωνα φύλα η μεταλλοτεχνία( χαλκός , ασήμι, κασσίτερος , χρυσός)και αναπτύσσεται ιδιαίτερα η τέχνη της Χρυσοχοΐας και η επεξεργασία των ημιπολύτιμων λίθων(σφραγιδογλυφία).
Πολλές ανασκαφές τάφων αποκαλύπτουν σκεύη της καθημερινής ζωής από χαλκό και ασήμι , εγχειρίδια και ξίφη με εμπίεστη διακόσμηση, αλλά κυρίως πληθώρα χρυσών κοσμημάτων, όπως αυτά που βρέθηκαν στους βασιλικούς τάφους των ταφικών κύκλων Α και Β της Ακρόπολης των Μυκηνών.

Η ιστορία του ελληνικού κοσμήματος ανάγεται στα απώτερα χρόνια της προϊστορίας.
Αριστουργήματα εξαιρετικής λεπτότητας και τεχνικής ευρέθησαν στην Κρήτη και σε άλλα νησιά του Αιγαίου όπου άνθισε ο Μινωικός πολιτισμός , ενώ μας αφήνουν έκπληκτους τα ευρήματα των Μυκηνών, του πολιτισμού που διαδεχθεί τον Μινωικό και αποτέλεσε την βάση για την ανάπτυξη και εξέλιξη του ιστορικού ελληνικού πολιτισμού, που τροφοδότησε με αφηγηματικό υλικό τα Ομηρικά Έπη καθώς και την λογοτεχνία και την καλλιτεχνική εικονογραφία της αρχαιότητος.
Οι σύγχρονοι έλληνες τεχνίτες αργυροχρυσοχόοι και καλλιτέχνες συνεχίζουν να εμπνέονται και να δημιουργούν από τις καταπληκτικές περιγραφές του Ομήρου: όπως της ασπίδας του Αχιλλέως , τη ζώνη της Αφροδίτης , τα χρυσά εξαρτήματα των θυρών των ανακτόρων της Τροίας κ. λ. π.

Η επιλογή της Βέρας που θα…
συντροφεύει το δάχτυλο του δεξιού μας χεριού για πάντα είναι πάρα πολύ σημαντική υπόθεση.
Ποιος όμως είναι ο συμβολισμός της; Πότε καθιερώθηκε το συγκεκριμένο έθιμο και από ποιον; veres.jpg Καταρχάς, θα πρέπει να γίνει διαχωρισμός μεταξύ του δαχτυλιδιού αρραβώνων και της Βέρας του γάμου.Το δαχτυλίδι αρραβώνων γεννήθηκε μετά τον 13ο αιώνα, όταν ο Πάπας Ιννοκέντιος ο Ρ διακήρυξε πως πρέπει να περνά μια περίοδος ανάμεσα στον αρραβώνα και το γάμο. Οι βέρες της γαμήλιας τελετής συμβολίζουν τον αρραβώνα,δηλαδή την υπόσχεση πως θα ακολουθήσει γάμος.

Το κόσμημα συνοδεύει τα σημαντικά στάδια της ζωής του ανθρώπου όπως τη γέννηση, το γάμο και τις σημαντικές εκδηλώσεις αγάπης. Η παράδοση της αργυροχρυσοχοϊκής τέχνης στην Ελλάδα χάνεται στα βάθη των αιώνων. Στην ελληνική μυθολογία δημιουργός της μεταλλοτεχνίας , εμφανίζεται ο Ήφαιστος , ο θεός της φωτιάς , ο ΄΄θεϊκός σιδηρουργός΄΄. Στο ολύμπιο εργαστήρι του κατασκευάζει μεγαλοπρεπέστατα έργα, όπως τη θαυμάσια ασπίδα του Αχιλλέα, το χρυσό θώρακα του Ηρακλή, το σκήπτρο και το θρόνο του Δία, το νυφικό διάδημα της Αριάδνης.