Ημιπολύτιμοι λίθοι

Αζουρίτης
Τα όνομα του προέρχεται από την Περσική λέξη lazhuward -”μπλε του ουρανού”.

Χρώμα: ανοικτό έως σκούρο μπλε, μπλε-μωβ
Διαφάνεια: ημιδιαφανης, αδιαφανής
Λάμψη: αμβλεία, υαλώδης (κρύσταλλοι)
Θραυσμός: κογχοειδής
Σχισμός: τέλειος
Σκληροτης: 3,5- 4, εύθραυστο
Γραμμή κόνεως: ανοικτό μπλε
Ειδικό βάρος: 3,77
Δείκτης διαθλάσεως: Νρ-1,730, Νπι-1,758, Ν9-1.838
Διπλοθλαστικότης: 0,110
Διασπορά: ορατή
Πλεοχροϊσμός: ευδιάκριτος (αποχρώσεις του μπλε)
Φωταΰγεια: δεν υπάρχει
Χημεία: το χρώμα οφείλεται σε χαλκό (Ου)
Ειδικά χαρακτηριστικά: ουδέν
Αναβάθμιση: στεγανοποίηση με παραφίνη ή εποξικό υλικό
Ιστορία: Αν και η αρχική περιγραφή του ορυκτού έγινε το 1805 και χρησιμοποιήθηκε ως χρωστικό, σπάνια χρησιμοποιήθηκε ως ημιπολύτιμος λίθος.
Αστρολογία: Ιχθείς
Ενεργειακό κέντρο: μέτωπο Θεραπευτικές ιδιότητες Ενισχύει την μνήμη επιταχύνει την επούλωση των τραυμάτων. Αποφορτίζεται σε χλιαρό νερό και επαναφορτίζεται γρήγορα στο φως τον ήλιου.
Φιλοξενούντα πετρώματα: Ζώνες οξειδώσεως κοιτασμάτων χαλκού.
Εμφανίσεις: Εξαιρετικοί αζουρίτες έχουν βρεθεί στην Αριζόνα (εναποθέσεις αζουρίτη-μαλαχίτη), επίσης στην Γιούτα και το Νέο Μεξικό. Πολυάριθμες εμφανίσεις βρίσκονται στην Χιλή, Αυστραλία, Λαική Δημοκρατία του Κονγκό (Ζαΐρ), όπου έχουμε εναποθέσεις αζουριτη-μαλαχίτη στην περιοχή Shaba. Εξαιρετικοί κρύσταλλοι είναι γνωστοί απο το Μαρόκκο, την Κένυα και τη Ναμίμπια (κρύσταλλοι μέχρι 20 εκ,). Αζουρίτης υπάρχει επίσης στην Ρωσία (Ουράλια όρη), Κίνα, Γερμανία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Γαλλία, Ελλάδα και Ρουμανία. Οι επεξεργασμένοι αζουρίτες δεν υπερβαίνουν τα λίγα καράτια. Οι μεγαλύτεροι ακατέργαστοι κρύσταλλοι είναι αδιαφανείς.
Επεξεργασία: καμποσόν, μικρογλυπτικη, επεξεργασμένοι λίθοι (σπάνια κοπή με έδρες).
Όμοια ορυκτά: βιβιανίτης, λαζουρίτης.
Απομιμήσεις: γυαλί
Χημεία: σκληρότης, ειδικό βάρος
Φροντίδα: Αναβαθμίζεται όπως το τυρκουάζ

Αιματίτης
Το Αγγλικό όνομα του ορυκτού προέρχεται από την Ελληνική λέξη αίμα.

Ιστορία: Αν και είναι γνωστός από την εποχή της Βαβυλώνα; και της αρχαίας Αιγύπτου, ο αιματίτης σπάνια είχε χρησιμοποιηθεί ως ημιπολύτιμος λίθος. Ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής κατά τον Μεσαίωνα όπου τοποθετείτε σε καρφίτσες, δακτυλίδια, βραχιόλια και σφραγίδες. Πιστεύετε ότι φέρνει ειρήνη και ασφάλεια.
Αστρολογία: Σκορπιός
Ενεργειακό κέντρο: βάση Θεραπευτικές ιδιότητες: Προάγει τον σχηματισμό κυττάρων, περιορίζει την αιμορραγία, θεραπεύει τους ρευματισμούς και την αϋπνία. Αποφορτίζεται στο νερό και επαναφορτίζεται γρήγορα στο φως του ήλιου.
Φιλοξενούντα πετρώματα: εκρηξιγενή (πυριγενή) πετρώματα, μεταμορφωμένα, ιζηματογενή πετρώματα, υδροθερμικά κοιτάσματα, ζώνες αποσαθρώσεως.
Χρώμα: κοκκινοκαφέ, γκριζόμαυρο, μαύρο
Διαφάνεια: onavta ημιδιαφανής, αδιαφανής
Λάμψη: μεταλλική έως αμβλεία
Θραυσμος: ανομοιόμορφος έως κογχοειδής
Σχισμός: ανύπαρκτος
Σκληρότης: 5 - 6,5 (οι γεηρές ποικιλίες έχουν σκληρότητα 1), εύθραυστο
Γραμμή κόνεως: κερασοκόκκινη
Ειδικό βάρος: 4,95 - 5,26
Δείκτης διαθλάσεως-Ne-2,94, Νο-3,22
Διπλοθλαστικότης: 0,280
Διασπορά: ουδεμία
Πλεοχροϊσμός: αδύναμος, καφεκόκκινος
Φωταύγεια: ουδεμία
Ειδικά χαρακτηριστικά; ουδέν
Αναβάθμιση: δεν είναι γνωστή
Εμφανίσεις: Κοιτάσματα ημιπολύτιμου αιματίτη υπάρχουν στην Αριζόνα, Αλάσκα και Μινεσότα. Αιματίτης έχει βρεθεί επίσης στην Βραζιλία (περιοχή Matto Grosso), Βενεζουέλα Καναδά, Χιλή και Κούβα. Σπουδαία κοιτάσματα βρίσκονται στην Αυστραλία (Middle-back Range) και στη Νέα Ζηλανδία. Πινακοειδείς κρύσταλλοι μέχρι 6 εκ. έχουν βρεθεί στην Ιαπωνία (περιοχή Okayama) Αιματίτης υπάρχει επίσης στην Ρωσία (περιοχή Kursk Oblast), Ουκρανία (περιοχή Kryvyy Rili) και Καζακστάν. Καλής ποιότητας υλικό έχει βρεθεί στην Αγγλία (βοτρυοειδή συσσωματώματα από την περιοχή Cumberland τα οποία ζυγίζουν μέχρι 25 κιλά), Γερμανία, Ελβετία (Τριαντάφυλλα των ‘Αλπεων), Αυστρία, Ιταλία (όμορφοι κρύσταλλοι από την Έλβα), Δημοκρατία της Τσεχίας (περιοχές Hradiste, Ηοrni Blatna), Ισπανία και Γαλλία.
Επεξεργασία: κοπή με έδρες, καμποσόν, χάνδρες, επίπεδη κοπή, γλυπτική. Όμοια ορυκτά: κασσιτερίτης, γκαιτίτης, ψιλομέλας.
Απομιμήσεις: πεπιεσμένα θραύσματα αιματίτης συνθετικός αιματίτης
Χημεία: σκληρότης, ειδικό βάρος, οπτικαί μέθοδοι.
Φροντίδα: Ο αιματίτης είναι εύθραυστος και χρειάζεται προσοχή. Πρέπει να προστατεύεται από HC1. Δεν υπάρχουν προβλήματα καθαρισμού εκτός εάν ο λίθος έχει εγκλείσματα.

Ακουαμαρίνα (ποικιλία βηρύλου)
Από τις Λατινικές λέξεις aqua marina «θαλασσινό νερό», άρα θαλασσοπράσινο.

Ιστορία: Από τους δημοφιλέστερους λίθους, ενώ θεωρείτο πολύ αξιόλογη κατά τον Μεσαίωνα. Οι πρώτοι φακοί για τα μάτια που κατασκευάσθηκαν το 1300 ήταν από ακουαμαρίνα. Σύμφωνα με τους αστρολόγους του Μεσαίωνα, η ακουαμαρίνα είχε την δύναμη να ηρεμεί την θάλασσα, να συμβάλει στην διατήρηση της φιλίας και της δικαιοσύνης και να προφυλάσσει τον ιδιοκτήτη της από φασαρίες. Έλαβε την ονομασία της από τον Boetius de Boodt το 1604 και βρίσκεται συχνά υπό μορφή μεγάλων κρυστάλλων που έχουν τα δικά τους ονόματα και την δική τους ιστορία.
Αστρολογία: Υδροχόος, Ζυγός (Αστρολόγοι του Μεσαίωνα).
Ενεργειακό κέντρο: Λαιμός
Θεραπευτικές ιδιότητες: Δυναμώνει την καρδιά. Χρησιμοποιείτο για την θεραπεία ασθενειών των πνευμόνων, του δέρματος, των νεύρων. Αποφορτίζεται σε τρεχούμενο νερό και επαναφορτίζεται πολλές φορές στο φως του ήλιου.
Χρώμα: Ανοικτό έως βαθύ μπλε (ποικιλία μαξίξης). Επίσης πρασινομπλε, Το χρώμα μπορεί να ξεθωριάζει στον ήλιο
Διαφάνεια: διαφανής, ημιδιαφανής
Λάμψη: υαλώδης
Θραυσμός: κογχοειδής, ανομοιόμορφος
Σχισμός: ισχνός
Σκληρότης: 2,68-2,80
Δείκτης διαθλάσεως: Ne-1, 567-1, 583, Νθ-1,572 -1,590
Διπλοθλαστικότης: 0,005-0,009
Διασπορά: 0,014
Πλεοχροϊσμός: αδύναμος έως ευδιάκριτος
Φωταύγεια: ουδεμία
Χημεία: Το χρώμα οφείλεται σε Fe3+, Fe3+
Ειδικά χαρακτηριστικά: σπάνια κρύσταλλοι με κινούμενη ανταύγεια
Αναβάθμιση: Με θέρμανση
Φιλοξενούντα πετρώματα: πηγματίτες, προσχωματικά κοιτάσματα.
Εμφανίσεις: Σπουδαία κοιτάσματα με ακουαμαρίνα υπάρχουν στην Βραζιλία, ειδικά στους πηγματίτες της περιοχής Minas Gerais πλησίον των τοποθεσιών Τeofilo Otoni, Diamantina, Rio I Doce και Sapucaia. Η ακουαμαρίνα βρίσκεται στις περιοχές αυτές μαζί με μοργκανίτη, λεπιδόλιθο, μερικές φορές κουνζίτη (Itambacuri). ‘Αλλες τοποθεσίες της Βραζιλίας με ακουαμαρίνα είναι οι περιοχές Bahia (Veruga, Bomu, Jesus da Lapa) και Espirito Santo. Προσχωματικά κοιτάσματα με ακουαμαρίνα βρίσκονται στο Rio Pedro και Rio Contas (Bahia) και - από το 1909 -στην κοιλάδα ίου ποταμού Marambaya, όπου βρέθηκε ένας κρύσταλλος με βάρος 110,5 κιλά. ‘Αλλοι μεγάλοι κρύσταλλοι ακουαμαρίνα από την Βραζιλία είναι ο κρύσταλλος Martha Rocha (54 κιλά) και ο Jaceto (18 κιλά).Οι περιοχές της Μαδαγασκάρης Bevoni, Antsanatra, Betsinoba, Andotra έχουν δώσει εξαιρετικούς κρυστάλλους με Βαθύ μπλε και πράσινο χρώμα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, κρύσταλλοι ακουαμαρίνα προέρχονται από τους πηγματίτες του Κολοράντο, Μεϊν χαι Καλιφόρνια (περιοχή Pala). Στην Ρωσία κρύσταλλοι ακουαμαρίνα προέρχονται από τα Ουράλια όρη και την περιοχή της Τρανσβάίκάλης, όπου το 1976 βρέθηκε ένας κρύσταλλος που είχε βάρος 82 κιλά. Εξαιρετικής ποιότητας ακουαμαρίνα έχει βρεθεί στην Ουκρανία. Αλλα γνωστά κοιτάσματα βρίσκονται στη Ζιμπάμπουε (περιοχές Bikita, Salisbury, Miami), Τανζανία Ναμίμπια, Μοζαμβίκη, Κένυα, Νότια Αφρική, Σρι Λάνκα, Μπούρμα, Ινδία και πρόσφατα στο Πακιστάν, Αφγανιστάν, Κίνα και Αυστραλία. Στην Ευρώπη εμφανίσεις ακουαμαρίνα είναι γνωστές από την Ιρλανδία και τη Νορβηγία. Επεξεργασμένη ακουαμαρίνα τοποθετείται σε κοσμήματα στεμμάτων, ένας λίθος 920 καράτια υπάρχει στο Βρετανικό Στέμμα. Μεγάλοι επεξεργασμένοι λίθοι από την Βραζιλία βρίσκονται στο Εθνικό Μουσείο της Πράγας (988 καράτια) και στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο (875 καράτια). Η μεγαλύτερη επεξεργασμένη ακουαμαρίνα του κόσμου ζυγίζει 2594 καράτια και έχει διαστάσεις 146 Χ 47 Χ 38 χιλ. Πολλά μοναδικά Ομμάτια βρίσκονται στο Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν Ουάσιγκτον, D.C. και στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Υόρκη.
Επεξεργασία: κοπή με έδρες, καμποσόν, γλυπτική.
Όμοια ορυκτά: ζαφείρι, τοπάζι, σπινέλιος, απατίτης.
Απομιμήσεις: συνθετικός σπινέλιος, συνθετικό κορούνδιο, γυαλί.
Χημεία: σκληρότης, ειδικό βάρος, οπτικοί μέθοδοι.
Φροντίδα: Η ακουαμαρίνα είναι Εύθραυστη και χρειάζεται προσεκτική μεταχείριση. Δεν υπάρχουν προβλήματα καθαρισμού , εκτός εάν ο λίθος έχει εγκλείσματα.

Αλεξανδρίτης Ποικιλία χρυσοβηρύλου
Όνομα προερχόμενο από τον Τσάρο Αλέξανδρο 11

Χρώμα: βαθύ πράσινο έως σμαραγδοπράσινο (στο φως της ημέρας), μωβ-κόκκινο έως μωβ (σε τεχνητό φως)
Διαφάνεια: διαφανής, ημιδιαφανής
Λάμψη: υαλώδης
Θραυσμός: κογχοειδής
Σχισμός: καλός έως πτωχός
Σκληρότης: 8,5, εύθραυστο
Γραμμή κόνεως: άσπρη
Ειδικό βάρος: 3,71
Δείκτης διαθλάσεως: Νρ-1,746, Nm
Διασπορά: 0,015
Πλεοχροϊσμός: πολύ ισχυρός-σμαραγδοπράσινος (στο φως της ημέρας), πορτοκαλί έως μωβ-κόκκινο (σε τεχνητό φως) - διχροϊκό Φωταύγεια: ερυθρά αδύναμη ή ανύπαρκτη
Χημεία: Το χρώμα οφείλεται σε Fe3+ και είναι ευαίσθητος στη θερμοκρασία
Ειδικά χαρακτηριστικά: παρουσιάζει το φαινόμενο αλεξανδρίτη», σπάνια με κινούμενη ανταύγεια
Ιστορία: Ανεκαλύφθη στα Ουράλια όρη to 1834 και αποτελεί τον πολυτιμότερη ποικιλία χρυσοβηρυλου. Σύμφωνα με την παράδοση ο αλεξανδρίτης γινόταν σμαράγδι κατά την διάρκεια της ημέρας και μωβ αμέθυστος κατά την διάρκεια της νύκτας. Το φαινόμενο αυτό ονομάσθηκε αργότερα «φαινόμενο του αλεξανδρίτη». Θεωρείτο ότι συμβόλιζε τη ζωή και τις μεταμορφώσεις της.
Αστρολογία: Δίδυμοι
Ενεργειακό κέντρο: καρδιά
Θεραπευτικές ιδιότητες: Ρυθμίζει τον σχηματισμό του αίματος. Καθαρίζει και ενισχύει τις φλέβες και τις αρτηρίες. Αποφορτίζεται σε χλιαρό νερό και επαναφορτίζεται γρήγορα στο φως του ήλιου.
Φιλοξενούντα πετρώματα: Η σπουδαιότερη και για πολλά χρόνια η μοναδική εμφάνιση κοιτασμάτων στον κόσμο βρίσκετε στην κοιλάδα του ποταμού Tokovaya στα Ουράλια όρη της Ρωσίας (περιοχή Malyshevo). Eνα από τα καλύτερα δείγματα με κρυστάλλους αλεξανδρίτη στο μητρικό πέτρωμα είναι το δείγμα με την ονομασία Kochubei, έχει μέγεθος 25 Χ 15 εκ., ζυγίζει 5,38 κιλά και οι κρύσταλλοι έχουν μέγεθος μέχρι 6 Χ 3 εκ. Το δείγμα αυτό βρίσκεται στο Ορυκτολογικό Μουσείο Fersman στη Μόσχα. Οι κρύσταλλοι αλεξανδρίτη στην περιοχή Malyshevo βρίσκονται σε μαρμαρυγιακούς σχιστολίθους μαζί με σμαράγδια και φαινακίτες. Αλεξανδρίτης με κινούμενη ανταύγεια είναι πολύ σπάνιος. Καλοί κρύσταλλοι βρέθηκαν αργότερα στα προσχωματικά κοιτάσματα της περιοχής Minas Gerais και Bahia στη Βραζιλία ως και στην περιοχή Latpandura της Σρι Λάνκα. Αλεξανδρίτης μαζί με χρυσοβήρυλο (κυμοφανή) έχει βρεθεί στις περιοχές Tsarasatro και Arnbatosoratra της Μαδαγασκάρης, ενώ μαζί με σμαράγδια στα προσχωματικά κοιτάσματα πολυτίμων και ημιπολύτιμων λίθων της περιοχής Somabule της Ζιμπάμπουε. Γνωστές εμφανίσεις αλεξανδρίτη υπάρχουν στην Ινδία και στη Νότια Αφρική. Πρόσφατα πολύτιμοι αλεξανδρίτες βρέθηκαν πλησίον της λίμνης Manyara στην Τανζανία. Σπάνιοι αλεξανδρίτες προέρχονται από την Τασμανία. Επεξεργασμένοι αλεξανδρίτες από την Σρι Λάνκα βρίσκονται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου (43 και 27, 5 καράτια) και στο Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτον, D.C. (65,7 καράτια).
Επεξεργασία: κοπή με έδρες, καμποσόν.
Όμοια ορυκτά: ανδαλουσίτης, γρανάτης που παρουσιάζει το «φαινόμενο αλεξανδρίτη» Απομιμήσεις: συνθετικό ρουμπίνι, διπλής δομής (doublets), συνθετικός αλεξανδρίτης, φυσικό και συνθετικό κορούνδιο, σπινέλιος που παρουσιάζει το «φαινόμενο αλεξανδρίτη»
Χημεία: σκληρότης, ειδικό βάρος, οπτικαί μέθοδοι.
Φροντίδα: Ο αλεξανδρίτης μπορεί να χάσει το χρώμα του εάν θερμανθεί. Δεν υπάρχουν προβλήματα καθαρισμού εκτός εάν ο κρύσταλλος έχει εγκλείσματα.