Ημιπολύτιμοι λίθοι

Μοϊσσανίτης

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΪΣΣΑΝΙΤΗΣ

Ο μοϊσσανίτης είναι μια πέτρα που ανακαλύφθηκε στον μετεωρίτη που έπεσε πριν 50,000 χρόνια στην έρημο της Αριζόνας, δημιουργώντας τον γνωστό κρατήρα του Diablo Canyon.

moisan.jpgΤο 1893, ο βραβευμένος με Νόμπελ επιστήμονας Henri Moissan μελετώντας τα θραύσματα του μετεωρίτη, ανακάλυψε μια ελάχιστη ποσότητα ένος άγνωστου μέχρι στιγμής ορυκτού, που ονομάστηκε μοϊσσανίτης προς τιμήν του. Η διαθέσιμη ποσότητα του ορυκτού μοϊσσανίτη είναι όμως πολύ περιορισμένη για να αξιοποιηθεί σε κοσμήματα.

Μετά από 100 χρόνια προσπαθειών από διάφορους επιστήμονες, και εμπνευσμένη από την ανακάλυψη του Dr. Moissan, η εταιρία Charles & Colvard κατάφερε το 1998 με μια μοναδική συγχώνευση τέχνης και επιστήμης να δημιουργήσει μοϊσσανίτη, ώστε να μπορέσει επιτέλους ο μοϊσσανίτης να προσφέρει κάτι από την λάμψη του διαστήματος για κοσμήματα στη σύγχρονη γυναίκα.

ΤΑ ΣΥΓΚΡΗΤΙΚΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΟΪΣΣΑΝΙΤΗ

Ο μοϊσσανίτης είναι η μοναδική πέτρα που χρησιμοποιείται σε κοσμήματα, της οποίας ηmoisanitis_01.jpg ανακάλυψή σχετίζεται με το διάστημα. Ας δούμε όμως την γεμμολογική σύγκριση του μοϊσσανίτη με τους πολύτιμους λίθους, όπως διαπιστώθηκε από τα διεθνή γεμμολογικά ινστιτούτα, που εκφράζουν επιστημονικά την ομορφιά (δια μέσω της λάμψης, διάχυσης και στιλπνότητας) και κατά πόσον διατηρείται αυτή η όμορφιά με την πάροδο του χρόνου (δια μέσω της σκληρότητας).

Παρατηρούμε πως ο μοϊσσανίτης κατέχει την πρώτη θέση όσον αφορά τη λάμψη, διάχυση και στιλπνότητα, ενώ κατέχει πλέον τη δεύτερη θέση σκληρότητας. Αυτές οι ιδιότητες του μοϊσσανίτη εξασφαλίζουν μια διαχρονική λάμψη που δεν επηρεάζεται αρνητικά με το πέρασμα του χρόνου.

Μοργκανίτης (Ποικιλία βηρύλου)

Όνομα προερχόμενο από τον J.P.Morgan

Χρώμα: ροζ, ροδοκόκκινο, μωβ
Διαφάνεια: διαφανής, ημιδιαφανής
Λάμψη: υαλώδης
Θραυσμός: κογχοειδής ανομοιόμορφος
Σχισμός: δυσδιάκριτος
Σκληρότης: 7,5 -8
Γραμμή κόνεως: άσπρη
Ειδικό βάρος: 2,71 - 2,90
Δείκτης διαθλάσεως: Ne -1,592, No -1,578 -1,600 • Διπλοθλαστικότης: 0, 008 - 0, 010
Διασπορά: 0,014
Πλεοχροϊσμός: ευδιάκριτος
Φωταύγεια: Μερικές φορές αδύναμη μωβ
Χημεία: Το χρώμα οφείλεται σε ιχνοστοιχεία Cs, Li, Mn.
Ειδικά χαρακτηριστικά: μερικές φορές παρουσιάζει κινούμενη ανταύγεια
Αναβάθμιση: Με ακτινοβολία, θέρμανση
Ιστορία: Ο μοργκανίτης. μία σπάνια ποικιλία βηρύλου, είναι γνωστός από το 1911. Βήρυλο: με το ίδιο χρώμα από τη Ρωσία ονομάζετε Βορομπυεβίτης (Vorobyevitel, από τον Ρώσο 0ρυκτολόγο V.I. Vorobyev.
Αστρολογία: Ζυγός Ενεργειακό κέντρο: Καρδιά Θεραπευτικές ιδιότητες: Καθαρίζει και ενισχύει την καρδιά. Αποφορτίζεται σε τρεχούμενο νερό και επαναφορτίζεται γρήγορα mo φως του ήλιου.
Φιλοξενούντα πετρώματα: πηγματίτες. προσχωματικά κοιτάσματα.
Εμφανίσεις; Αναφέρεται από την περιοχή Pata στο San Diego Co. της Καλιφόρνια και βρίσκεται εδώ μαζί με τουρμαλίνη. Ο μοργκανίτης είναι σπάνιος στην περιοχή Ramona της ίδια; επαρχίας,ενώ είναι επίσης γνωστός από την περιοχή Notway της Πολιτείας Μέίν. Η Βραζιλία έχει δώσει αξιόλογους μοργκανίτες από διαφορετικές τοποθεσίες της ευρύτερης περιοχή: ivlinas Gerais (Alto do Gis και άλλες). Εξαιρετικής ποιότητας ροζ μοργκανίτης υπάρχει στην περιοχή Maharitra της Μαδαγασκάρης, από την επεξεργασία δε των κρυστάλλων αυτών έχουν προκύψει λίθοι πάνω από 500 καράτια. Μία μορφή Θεάς σκαλισμένη σε μοργκανίτη υπάρχει στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας .Το δημιούργημα αυτό έχει διαστάσεις Π Χ 6 εκ. Ο αρχικός κρύσταλλος προήρχετο από την περιοχή Anjanaboboina της Μαδαγασκάρης. Το Μουσείο της Αγίας Πετρούπολης στη Ρωσία έχει ένα επεξεργασμένο λίθο 598,7 καράτια και ένα ακατέργαστο κρύσταλλο 5 κιλά. Το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτον, D.C., έχει στη συλλογή του επεξεργασμένους μοργκανίτες από 56 έως 287 καράτια.Το Μουσείο Royal στο Τορόντο του Οντάριο στον Καναδά, έχει στη συλλογή του ένα λίθο 118,6 καράτια.Οι λίθοι αυτοί προέρχονται είτε από την Μαδαγασκάρη ή την Βραζιλία. Άλλες σπουδαίες πηγές μοργκανίτη είναι η Μοζαμβίκη (περιοχή Alto Ligonha), Ζιμπάμπουε, Ναμίμπια, Κίνα, Ρωσία (Ουράλια όρη), Ιταλία (Έλβα) και Καζακστάν. Κόκκινη βήρυλος που ονομάζεται μπιξμπίτης (blxbite) προέρχεται από την περιοχή Violet Claims και όρη Wah Wah της Πολιτείας Γιούτα. Οι επεξεργασμένοι λίθοι δεν υπερβαίνουν τα 10 καράτια. Επεξεργασία: κοπή με έδρες, καμποσόν, γλυπτική
Όμοια ορυκτά: τοπάζι, ζαφείρι. σπινέλιος. κουνζίτης.
Απομιμήσεις: συνθετικός σπινέλιος, κυβικό ζιρκόνια, YAG, γυαλί ,συνθετικός μοργκανίτης, συνθετική κόκκινη βήρυλος. ΙΙροσδιορισμός: σκληρότης, ειδικό βάρος, οπτικοί μέθοδοι.
Φροντίδα: Ο μοργκανίτης είναι, Εύθραυστος και χρειάζεται προστασία. Πρέπει να αποφεύγεται επίσης η υπερβολική θέρμανση του.Το χρώμα ξεθωριάζει εάν ο κρύσταλλος εκτεθεί στο φως του ήλιου. Δεν υπάρχουν προβλήματα καθαρισμού, εκτός εάν ο λίθος έχει εγκλείσματα.

Νεφρίτης

Αστρολογία: Καρκίνος Ενεργειακό κέντρο: καρδιά Θεραπευτικές ιδιότητες:
Χρησιμοποιήθηκε για την θεραπεία των ασθενειών του ήπατος και του ουροποιητικού συστήματος.

Επίσης για την θεραπεία των ψυχολογικών ανωμαλιών.
Αποφορτίζεται στο νερό και επαναφορτίζεται γρήγορα στο φως του ήλιου. Φιλοξενούντα πετρώματα:
Μεταμορφωμένα πετρώματα, προσχωματικά κοιτάσματα. Εμφανίσεις: Συνηθέστερος από τον ιαδείτη,
ο νεφρίτης υπάρχει μερικές φορές σε πελώριους μονόλιθους.
Στην Ρωσία έχουν βρεθεί τέτοιοι μονόλιθοι βάρους 4-5 τόννων {4,5-5,5 βραχείς τόννοι) (όρη Sayany).
Αναφέρεται ότι ένας μονόλιθος από την Μπούρμα ζύγιζε 30 τόννονς (33 βραχείς τόννοι).
Ιστορικά σπουδαία κοιτάσματα βρίσκονται στην αυτόνομη περιοχή Xinjiang της Κίνας,
στα όρη Kunlun και στην γειτονία της περιοχής Kashi.
Σπουδαίες εμφανίσεις υπάρχουν επίσης στη Νέα Ζηλανδία,
όπου οι ιθαγενείς Μαορί έκαναν εξόρυξη νεφρίτη πολύ πριν από την άφιξη των Ευρωπαίων.
Το υλικό αυτό από τον ποταμό Arakuara και την λίμνη Wakapitu είναι ημιδιαφανές και θεωρείτο το καλύτερο στον κόσμο.
Νεφρίτης είναι γνωστός από την Αυστραλία, Νέα Καληδονία ως επίσης και από τις Ηνωμένες Πολιτείες
(Καλιφόρνια, Όρεγκον, Γιούτα, Γουαϊόμιγκ), Καναδά, Βραζιλία,Μεξικό και Ζιμπάμπουε.
Νεφρίτης με κινούμενη ανταύγεια έχει βρεθεί στην Ταϊβάν και στην Αλάσκα.
Ρωσικός νεφρίτης έχει βρεθεί στα όρη Sayany, στα Ουράλια όρη και στις περιοχές Yakutia xaiTuva.
Μικρότερα κοιτάσματα είναι γνωστά στο Καζακστάν, Πολωνία (περιοχή Jordanow) και Ιορδανία.
Αντικείμενα από νεφρίτη βρίσκονται σε πολλούς θησαυρούς του κόσμου.
Ο τάφος του Ταμερλάνου Timur που βρίσκεται στο Μαυσωλείο Gur-Emir στην Σαμαρκάνδη του Ουζμπεϋΐστάν,είναι από νεφρίτη.
Επεξεργασία: καμποσόν, επίπεδα πλακίδια, γλυπτική, διακοσμητικά αντικείμενα,
Ομοια ορυκτά: υδρογροσσουλάριος, αμαζονίτης, πρενίτης, σερπεντίνης, αγαλματόλιθος, ιαδεΐτης.
Απομιμήσεις: υδρογροσσουλάριος, βεζουβιανίτης (ζαντ της Καλιφόρνιας), μποουενίτης, ζαντ της Κορέας (σερπεντίνης).
Χημεία: σκληρότης, ειδικό βάρος, οπτικαί μέθοδοι.
Φροντίδα: Ο νεφρίτης μπορεί να υποστεί ζημιά από φλόγα. Δεν υπάρχουν προβλήματα καθαρισμού,
εκτός εάν ο λίθος έχει εγκλείσματα.

Ολιβίνης (περίδοτο)

Το όνομα του ορυκτού προέρχεται από την Λατινική λέξη oliνα «εληά» - «λαδοπράσινο»

Χρώμα: κιτρινοπράσινο, λαδοπράσινο, πρασινόμαυρο» μαυροκαφέ
Διαφάνεια: διαφανής έως ημιδιαφανής
Λάμψη: λιπώδης έως υαλώδης
Θραυσμός: κογχοειδης
Σχισμός: ασαφής έως ατελής
Σκληρότης: 6,5-7
Γραμμή κόνεως: άσπρη, κιτρινωπή
Ειδικό βάρος: 3,27-4,20 (εξαρτάται από την περιεκτικότητα σε Μα και Ρθ)
Δείκτης διαθλάσεως: Νρ-1,649-1,827, ΝΓΠ-1,664-1.689, Ν9-1,684-1,879
Διπλοθλαστικότης: 0,033-0,040
Διασπορά: 0,020
Πλεοχροϊσμός: αδύναμος, άχρωμος έως ανοικτό πράσινο ,πράσινος έως λαδοπράσινος
Φωταύγεια: ουδεμία
Χημεία: Ο ολίβίνης αποτελεί το όνομα ομάδας ορυκτών τα οποία σχηματίζουν παράμερη των ορυκτών φορστερίτη και Φαγιαλίτη
Ειδικά χαρακτηριστικά: Σπάνια εμφανίζει κινούμενη ανταύγεια
Αναβάθμιση: δεν είναι γνωστή.

Ιστορία: Γνωστός ήδη στους αρχαίους Έλληνες ο ολιβίνης είχε και έχει διάφορα ονόματα, όπως φαγιαλίτης, φορστερίτης, περίδοτο και χρυσόλιθος. Χρησιμοποιήθηκε αργότερα σε Εκκλησιαστικά κοσμήματα και αντικείμενα. Λίθος των εραστών κατά την Εποχή Μπαρόκ, πιστεύετο ότι προστάτευε τους ανθρώπου; από τους πόνους της καρδιάς και την κακοτυχία. Αστρολογία: Παρθένος, Ιχθείς (Βαβυλώνιοι), Λέων (Αιγύπτιοι, Βυζαντινοί).
Ενεργειακό κέντρο: Καρδιά Θεραπευτικές ιδιότητες: Βοηθάει στην πέψη και την λειτουργία της σπληνός. Χαμηλώνει τον πυρετό, θεραπεύει την δυσκοιλιότητα και απομακρύνει την μελαγχολία. Αποφορτίζεται στο νερό και επαναφορτίζεται γρήγορα στο φως του ήλιου.
Φιλοξενούντα πετρώματα: υπερβασικά πετρώματα, πηγματίτες.
Εμφανίσεις: Ιστορικά τα σπουδαιότερα κοιτάσματα ολιβίνη ήταν τα κοιτάσματα που είχαν εντοπισθεί στην Αίγυπτο, όπου εγένετο εξόρυξη πριν από 3500 χρόνια. Κοιτάσματα ολιβίνη υπάρχουν επίσης στην Μπούρμα και στην Βραζιλία όπου εξορύσσεται ολιβίνης μαζί με άλλους πολύτιμους και ημιπολύτιμους λίθους. Καλής ποιότητας ολιβίνης υπάρχει και στις Ηνωμένες Πολιτείες (Νέο Μεξικό, Χαβάη και ειδικά στην Αριζόνα, όπου έχουν βρεθεί κρυσταλλικά συσσωματώματα μέχρι 20 εκ.), αλλά και στο Μεξικό, ενώ ολιβίνης με ανοικτό πράσινο χρώμα προέρχεται από την Αυστραλία. Εξαιρετικοί κρύσταλλοι έχουν βρεθεί στη νήσο της Ανταρκτικής. Μικρότερης σημασίας εμφανίσεις υπάρχουν στη Νότια Αφρική, Τανζανία, Κένυα, Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκο (Ζαΐρ) και Σομαλία. Ο ολιβίνης βρίσκεται μαζί με διαμάντια στην κοιλάδα του ποταμού Κοlyma στη Σιβηρία, Ρωσία, όπου σχηματίζονται μαύροι κρύσταλλοι φαγιαλίτη μέχρι 20 εκ. Επίσης απαντάται στα Ουράλια όρη και σε όρη της Ρωσίας. Πρόσφατα εμφανίσεις ολιβίνη έχουν εντοπισθεί στη Μογγολία, Αφγανιστάν και επίσης στο Πακιστάν, όπου έχουν ανακαλυφθεί εξαιρετικοί κρύσταλλοι ολιβίνη κατάλληλοι για επεξεργασία για την κατασκευή κοσμημάτων. Iστορικά σπουδαίες εμφανίσεις ολιβίνη βρίσκονται επίσης στην Δημοκρατία της Τσεχίας. Ανοικτοπράσινοι ολιβίνες είναι γνωστοί από τη Νορβηγία, Γροιλανδία, Γερμανία και Ιταλία. Καθαροί κιτρινοπράσινοι επεξεργασμένοι λίθοι
Γυαλισμένη τομή μετεωρίτη παλλασίτη (ολιβίνης σχηματίζει κόκκους σε μητρικό σιδηρούχο υλικό), 70 χιλ, μπορεί να υπερβαίνουν τα 100 καράτια. Πολλοί μεγάλοι επεξεργασμένοι ολιβίνες έχουν την δική τους ιστορία και σπουδαιότητα και βρίσκονται σε συλλογές Μουσείων. Το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτων έχει έναν εξαιρετικό ολιβίνη 310 καράτια από την νήσο Zebirget και έναν άλλο ολιβίνη 192,6 καράτια που προέρχεται, επίσης από τη νήσο Zebirget.
Επεξεργααία: κοπή με έδρες, καμποσόν.
Όμοια ορυκτά: χρυσοβήρυλος, πρενίτης, μολδαβίτης.
Απομιμήσεις: συνθετικός σπινέλιος, συνθετικό κοροΰνδιο.
Χημεία: σκληρότης, ειδικό βάρος, οπτικαί μέθοδοι,
Φροντίδα: Ο ολίβίνης είναι εύθραυστος και κάθε χειρισμός πρέπει να γίνεται με προσοχή. Πρέπει να προστατεύεται από τα οξέα. Διαλύματα κόλας μπορεί να δημιουργήσουν ζημιά στην επιφάνεια του ολιβίνη. Καθαρίζεται μόνο με σαπούνι και νερό, ενώ δεν επιτρέπεται ο καθαρισμός με υπέρηχο ή ατμό.

Οπάλιος

Το όνομα του προέρχεται από την Σανσκριτική λέξη upala-λίθος, κόσμημα.

Χρώμα: Καφέ, κιτρινοκαφέ, καφεμαύρο (κοινός οπάλιος), κόκκινο, καφεκόκκινο (οπάλιος με χρώμα κρέατος - κρεατοπάλιος), πράσινο, κιτρινοπράσινο (πρασοπάλιος), άχρωμο (υαλίτης), άσπρο (γαλακτώδης οπάλιος, κάτσαλογκ), πορτοκαλοκόκκινο, ιριδίζον πολύτιμος ή ημιπολύτιμος οπάλιος). Διάφορες υφές συμπεριλαμβανομένων της συμπαγούς υφής, σφαιροειδούς υφής και υφής σε δέσμες (ξυλοπάλιος). Το χρώμα αμβλύνεται με την απώλεια νερού (υδροφανής), ενώ μερικές φορές το χρώμα οφείλεται σε εγκλείσματα άλλων ορυκτών (βρυώδης οπάλιος)
Διαφάνεια: διαφανής έως αδιαφανής
Λάμψη: υαλώδης, λιπώδης, μαργαριτώδης
Θραυσμός: κογχοειδής
Σχισμός: ουδείς
Σκληρότης: 5,5-6,5
Γραμμή κόνεως: άσπρη, κιτρινωπή, σε ανοικτό καφέ
Ειδικό βάρος: 1,98 - 2,25, αυξάνεται από τον υαλίτη προς τον ξυλοπάλιο και τον κοινό οπάλιο
Δείκτης διαθλάσεως: Ν-1,44-1,47
Διπλοθλαστικότης: ουδεμία
Διασπορά: ουδεμία ή πολύ μικρή
Πλεοχροϊσμός: ουδείς
Φωταύγεια: μερικές φορές πρασινωπή, κιτρινωπή ή ελλείπει
Χημεία: το χρώμα οφείλεται σε ιχνοστοιχεία Νί, Cr, Fe, Mn και εγκλείσματα άλλων ορυκτών
Ειδικά χαρακτηριστικά: οπαλισμός, ιριδισμός, κινούμενη ανταύγεια
Αναβάθμιση: Γίνεται στεγανοποίηση με διάφορα έγχρωμα διαλύματα.
Ιοτορία: Ο οπάλιος ήταν γνωστός στους αρχαίους Ασσυρίους, Βαβυλώνιους και Ρωμαίους και χρησιμοποιήθηκε αρχικά για την κατασκευή εργαλείων και αργότερα για την κατασκευή διακοσμητικών αντικειμένων και κοσμημάτων. Ο ημιπολύτιμος οπάλιος που περιγράφηκε από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο προήρχετο από την περιοχή Dubnik της Σλοβακίας, όπου βρίσκεται το παλαιότερο γνωστό κοίτασμα ημιπολύτιμου οπαλίου στον κόσμο. Για πολλά χρόνια πιστεύετε ότι ο οπάλλιος προστάτευε από την κακοτυχία και τις φασαρίες.
Αστρολογία: Αιγόκερως
Ενεργειακό κέντρο: κορυφή
Θεραπευτικες ιδιότητες: Απομακρύνει την μελαγχολία, δυναμώνει την καρδιά, ενισχύει την όραση. Χρησιμοποιείτο για θεραπεία του στομάχου και του εντέρου. Αποφορτίζεται στο νερό και επαναφορτίζεται γρήγορα στο φως του ήλιου.
Φιλοξενούντα πετρώματα: ηφαιστειακά πετρώματα, ζώνες αποσαθρώσεως, ιζηματογενή πετρώματα.
Εμφανίσεις: Οπάλιος υπάρχει σε όλο τον κόσμο. Κοινός και ξυλοπάλιος (που έχει υφή ξύλου) υπάρχει στην Ινδία, Μογγολία, Ινδονησία, Ιράκ, Συρία και Αυστραλία. Οι ξυλοπάλιοι, οι οποίοι σχηματίζουν ολόκληρα απολιθωμένα δάση, είναι δημοφιλείς και ελκυστικοί. Απολιθωμένο ξύλο είναι γνωστό από την Νεβάδα, Γουάίόμιγκ, Κολοράντο, Όρεγκον, Ουάσιγκτον, Μεξικό (περιοχές Hidalgo και San Luis Potosi), Αργεντινή (Παταγονία), Βραζιλία, Εχουαντόρ (οπάλιος με ανοικτό πράσινο χρώμα) και Περού. Μεγάλα κοιτάσματα οπαλίου είναι γνωστά στη Ρωσία, Κυργιστάν, Ουκρανία, Γεωργία, Αρμενία. Έγχρωμοι οπάλιοι καλής ποιότητας έχουν βρεθεί στην Αίγυπτο και Ουγκάντα. Ξυλοπάλιοι και κοινοί οπάλιοι βρίσκονται σε πολυάριθμες περιοχές (περισσότερες από 100 τοποθεσίες) της Σλοβακίας, Δημοκρατία της Τσεχίας, Ουγγαρία, Ρουμανία, Σερβία, Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, Πολωνία, Ιρλανδία, Γαλλία και. Βουλγαρία (Απολιθωμένο δάσος στην Μαύρη Θάλασσα). Η Ινδία, οι Ηνωμένες Πολιτείες (Νεβάδα, Όρεγκον), η Ρωσία (περιοχή της χερσονήσου Kamchatka) και η Δημοκρατία της Τσεχίας, παράγουν επίσης βρυώδη οπάλιο, ενώ η Σλοβακία παράγει οπάλιο με χρώμα κρέατος. Ο υαλίτης βρίσκεται συνήθως με ημιπολύτιμο οπάλιο, ενώ μερικές φορές σχηματίζει τυπικά βοτρυοειδή συσσωματώματα στο μητρικό πέτρωμα, όπως στην Δημοκρατία της Τσεχίας (περιοχή Valec), Ιαπωνία (περιοχή Takayama), Ηνωμένες Πολιτείες (Όρεγκον, Γουάίόμιγκ, Νεβάδα), Μεξικό (San Luis Potosi), Νέα Ζηλανδία και Νήσοι Φερρόε. Πρασοπάλιος είναι γνωστός από τις Ηνωμένες Πολιτείες (Νεβάδα), Βραζιλία (Bahia), Αυστραλία (Τασμανία), Νέα Καληδονία Τανζανία, Σερβία (Golesh) και Πολωνία. Ο πλέον αξιόλογος οπάλιος είναι ο πολύτιμος οπάλιος. Σήμερα το 80-90% της Παγκόσμιας παραγωγής οπαλίου προέρχεται από την Αυστραλία. Πολύτιμος οπάλιος βρίσκεται στις ζώνες αποσαθρώσεως πετρωμάτων στις Πολιτείες Κουήνσλαντ Νέα Νότια Ουαλία, Βικτώρια, Νότια και Νοτιοδυτική Αυστραλία. Ένα από τα πλουσιότερα κοιτάσματα στην περιοχή Yowah της Κουήνσλαντ παράγει άσπρους έως μπλε-άσπρους οπαλίους με μπλε, πράσινα και κόκκινα χρώματα. Μεγάλες συγκεντρώσεις οπαλίου είναι γνωστές στη Νότια Αυστραλία (περιοχή Coober Pedy) όπου οι οπάλιοι βρίσκονται σε καολινιτιωμένες άμμους, σχηματίζοντας μικρές φλέβες φωλιές και απολιθωμένη χλωρίδα και πανίδα και εκτείνονται σε μία περιοχή περίπου 180 τετραγωνικών χιλιομέτρων (70 τετραγωνικών μιλλίων). Πολύτιμοι οπάλιοι από την περιοχή της Andamooka βρίσκονται σε πυργωμένους ψαμμίτες και είναι συχνά μαύροι. Μαύροι οπάλιοι με πράσινα, μπλε, κίτρινα και κόκκινα χρώματα βρίσκονται στην περιοχή Lightning Ridge, Νέα Νότια Ουαλλία. Εξαιρετικοί οπάλιοι είναι επίσης γνωστοί από την Ινδονησία (Ιάβα) και Ινδία (Hyderabad). Οι σπουδαιότερες τοποθεσίες βρίσκονται στη Νεβάδα (Virgin Valley), όπου ο πολύτιμος οπάλιος με κόκκινο και πορτοκαλί χρώμα γεμίζει ρωγμές σε ξυλοπάλιο. Στο Άϊνταχο έχουν βρεθεί οπάλιοι με αστερισμό, ενώ κιτρινωποί, πρασινωποί και άχρωμοι οπάλιοι υπάρχουν στο Όρεγκον. Οπάλιοι με υφή ξύλου (Ξυλοπάλιοι) και με εναλλαγές χρωμάτων έχουν βρεθεί επίσης στο Εθνικό Πάρκο Γιέλοουστοουν (Γουάίόμιγκ). Μικρότερες εμφανίσεις είναι γνωστές στο Νέο Μεξικό, Ουάσιγκτον και Τεξας. Το Μεξικό είναι μία από τις σπουδαιότερες χώρες παραγωγής οπαλίου με χρώματα κόκκινο, μπλε, ανοικτό πράσινο. Πολύτιμοι οπάλιοι με μπλε, ανοικτό πράσινο, κόκκινο και πορτοκαλί χρώμα, βρέθηκαν πρόσφατα στην Βραζιλία (περιοχή Piaui), όπου σι οπάλιοι εντοπίζονται σε ψαμμίτες Δεβονείου ηλικίας. Πυροπάλιοι είναι επίσης γνωστοί από την Βραζιλία (περιοχή Ceara), με μικρότερες εμφανίσεις στην Ονδούρα και. την Γουατεμάλα. Οι Χώρες Ζιμπάμπουε, Νότια Αφρική και Ρωσία (περιοχές Cliukotka και Kamchatka) παράγουν πολύτιμο οπάλιο. Ένα μικρότερο κοίτασμα βρίσκεται στην Ουκρανία. Πυροπάλιος υπάρχει επίσης στο Καζακστάν (περιοχή Kara-Agach), Ο γνωστός σε όλο τον κόσμο πολύτιμος οπάλιος της Σλοβακίας (Dubnik) είναι άσπρος οπάλιος με όμορφες εναλλαγές χρωμάτων (μπλε, κόκκινο και πράσινο). Πολλοί οπάλιοι είναι φημισμένοι για το μοναδικό τους χρώμα, σχήμα η μέγεθος. Ο Αρλεκίνος (600 γραμμάρια) που προέρχεται από το Dubnik, βρίσκεται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης. Άλλοι γνωστοί οπάλιοι είναι ο Devonshire, 5 χ 2,5 εκ. (100 καράτια), Olympic Australia (3,6 κιλά), το Φως του Κόσμου (512 γραμμάρια) και ο οπάλιος Roebling (608 γραμμάρια). Το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτον, D.C. έχει στην συλλογή του ένα μαύρο οπάλιο από τη Νεβάδα (355 καράτια), ένα πορτοκαλί οπάλιο από το Μεξικό (143,2 καράτια) καθώς και άσπρους οπάλιους από την Αυστραλία (345, 155 και S3 καράτια).
Επεξεργασία: κοπή με έδρες, καμποσόν, διπλής δομής (doublets) η τριπλής δομής (triplets), γλυπτική.
Όμοια ορυκτά: αχάτης, υάκινθος, όνυξ, χρυσοπράσινο, ελεφαντοστού, χαουλίτης.
Απομιμήσεις; συνθετικός οπάλιος, γυαλί.
Χημεία: σκληρότης, ειδικό βάρος, οπτικαί μέθοδοι.
Φροντίδα; Ο οπάλιος πρέπει να προστατεύεται από απότομα κτυπήματα και απότομες αλλαγές της θερμοκρασίας ως και από απόξεση. Καθαρίζεται μόνο με σαπούνι και νερό. Δεν επιτρέπεται καθαρισμός με υπέρηχο ή ατμό.