Ημιπολύτιμοι λίθοι

Σιδηροπυρίτης

Το όνομα του ορυκτού προέρχεται από την Λατινική λέξη pyrites-”πυρόλιθος ή πυριτόλιθος” και την Ελληνική λέξη πυρ-”φωτιά”, καθόσον χρησιμοποιείτο ως έναυσμα.

Χρώμα: χρυσοκίτρινο, συχνά με χρώματα ιριδισμού
Διαφάνεια: αδιαφανής
Λάμψη: μεταλλική
Θραυσμός: κογχοειδής, ανομοιόμορφος
Σχισμός: ισχνός
Σκληρότης: 6 - 6,5, εύθραυστο
Γραμμή κόνεως: μαύρη
Ειδικό βάρος: 5,0-5,03
Δείκτης διαθλάσεως: ουδείς
Διασπορά: ουδεμία
Πλεοχροϊσμός: ουδείς
Φωταύγεια: ουδεμία
Ειδικά χαρακτηριστικά: ουδέν
Αναβάθμιση: δεν είναι γνωστή
Ιστορία: Ο σιδηροπυρίτης ουδέποτε θεωρήθηκε σπουδαίος ημιπολύτιμος λίθος. Κοσμήματα με σιδηροπυρίτη τα οποία πωλούνται σήμερα ως μαρκασίτης, ήσαν δημοφιλή στην αρχαία Αίγυπτο, ενώ στο μέσον του 18ου αιώνα ο σιδηροπυρίτης: ήταν πάλι δημοφιλής στην Γαλλία και αργότερα κατά την Βικτωριανή εποχή στην Αγγλία.
Ενεργειακό κέντρο: λαιμό.
Θεραπευτικές ιδιότητες: Δημιουργεί ενέργεια. Επαναφορτίζεται στο φως του ήλιου και μετά επαναφορτίζεται γρήγορα στο φως του ήλιου.
Φιλοξενούντα πετρώματα: εκρηξιγενή (πυριγενή) πετρώματα, μεταμορφωμένα, ιζηματογενή πετρώματα, υδροθερμικά κοιτάσματα.
Εμφανίσεις: Καλής ποιότητας σιδηροπυρίτης εξορύσσεται στην Ινδία και στην Ιαπωνία. Εξαιρετικά δείγματα σιδηροπυρίτη προέρχονται επίσης από τις Ηνωμένες Πολιτείες (Τεννεσσή, Κολοράντο, Γιούτα. Πενσυλβάνια, Μιζούρι, Μοντάνα), μερικές φορές σε κρυστάλλους μέχρι 12 εκ. Σιδηροπυρίτης υπάρχει επίσης στην Βολιβία, Περού, Μεξικό, Καναδά και Αυστραλία. Μεγάλοι κρύσταλλοι έχουν βρεθεί οτην Ουγκάντα (κρύσταλλοι μέχρι 10 εκ, Ρωσία, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν. Στην Ευρώπη σιδηροπυρίτης υπάρχει στην Σουηδία, Νορβηγία Ελλάδα (Ξάνθη), Ισπανία, Γερμανία και, Ιταλία (Νήσος Έλβα, κρύσταλλοι μέχρι 20 εκ.).
Επεξεργασία: κοπή με έδρες, καμποσόν, πλάκες. Επίσης χρησιμοποιείται στην φυσική του μορφή.
Όμοια ορυκτά: μαρκασίτης.
Χημεία: ειδικό βάρος.
Φροντίδα: Ο σιδηροπυρίτης χρειάζεται, προστασία από την θερμοκρασία και τα οξέα. Καθαρίζεται με ζεστό απεσταγμένο νερό και αραιό διάλυμμα αμμωνίας. Δεν πρέπει να γίνεται, καθαρισμός με ατμό.

Σπινέλιος

Από τη Λατινική λέξη spinella, αμυδρός of spina «αγκάθι», λόγω του σα οι κρύσταλλοι του ομοιάζουν με αγκάθι

Ιστορία: Όλοι οι λίθοι που είχαν κόκκινο χρώμα ονομάζοντο αρχικά carbunculi, συμπεριλαμβανομένου και του σπινέλιου που έλαβε το όνομα του αργότερα. Δημοφιλής λίθος, υπάρχει σε πολλά παλαιά κοσμήματα. Ο σπινέλιος που βρίσκεται στο Βρετανικό στέμμα εκλαμβάνετε ως ρουμπίνι.
Ενεργειακό κέντρο: βάση
Θεραπευτικές ιδιότητες: Βοηθάει την κυκλοφορία του αίματος. Χρησιμοποιείτο για την θεραπεία της αναιμίας και της διανοητικής κατάθλιψης. Η αποφόρτιση του λίθου γίνεται για αρκετό χρόνο σε τρεχούμενο νερό, ενώ επαναφορτίζεται γρήγορα στο φως του ήλιου.
Φιλοξενούντα πετρώματα: Μεταμορφωμένα πετρώματα επαφής, προσχωματικά κοιτάσματα.
Εμφανίσεις: Οι σπουδαιότερες εμφανίσεις σπινελίου, μερικές φορές με κινούμενη ανταύγεια και με ομοιότητα προς το ρουμπίνι, βρίσκονται στα προσχωματικά κοιτάσματα πολυτίμων και ημιπολύτιμων λίθων της Μπούρμα και της Σρι Λάνκα. Πολύτιμος σπινέλιος έχει βρεθεί επίσης στην Ταϊλάνδη (στην περιοχή Βο ΡΙοί), Καμπότζη και το Λάος. Στην Αφρική σπινέλιοι έχουν βρεθεί κυρίως στην Μαδαγασκάρη και τη Κένυα (περιοχή Ngorigaishi). Μία περιοχή γνωστή από την αρχαιότητα βρίσκεται στο Αφγανιστάν. Πολύτιμοι σπινέλιοι υπάρχουν σε πολλές τοποθεσίες στην περιοχή Minas Gerais και Bahia της Βραζιλίας. Σπινέλιοι έχουν βρεθεί σε διάφορες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών, Καλιφόρνια, Μοντάνα, Νέα Υόρκη (κρύσταλλοι μέχρι 14 κιλά από την περιοχή Amity), Νέα Υερσεϋ, Βιρτζίνια και την Βόρεια Καρολίνα. Κρύσταλλοι σπινελίων μέχρι 5 εκ. βρέθηκαν σε μάρμαρα στην περιοχή Glancoe, της Πολιτείας North West Territories (Βορειοδυτικό Διαμέρισμα) του Καναδά. Σπινέλιος επίσης αναφέρεται από την Γροιλανδία και από την Ρωσία (περιοχή Aldan) .Φημισμένοι είναι οι ροζ επεξεργασμένοι λίθοι από το Τατζικιστάν (Όρη Παμίρ), αν και σπάνια φθάνουν τα 100 καράτια. Ένας κρύσταλλος σπινελίου βάρους 5,1 κιλών αναφέρθηκε το 1986 από την Ρωσία. Αρκετά σπάνιοι σπινέλιοι είναι γνωστοί από τη Νορβηγία (κρύσταλλοι μέχρι 3 εκ από την περιοχή Akeru), την Δημοκρατία της Τσεχίας (ιστορικές εμφανίσεις μαζί με ζαφείρια στην περιοχή Jizerska louka) Φιλανδία, Ιταλία και Γερμανία. Οι εμφανίσεις στην Ινδία και Αυστραλία είναι μικρότερης σημασίας. Πολλοί σπινέλιοι κοσμούν στέμματα.Ένας από τους πλέον φημισμένους είναι ο σπινέλιος με το βαθύ κόκκινο χρώμα (398,7 καράτια) που βρίσκεται στο στέμμα του Τσάρου και φυλάσσεται στο Ινστιτούτο Διαμαντιών στη Μόσχα. Δύο μεγάλοι σπινέλιοι βρίσκονται στο Βρετανικό στέμμα. Το «ρουμπίνι» Μαύρος Πρίγκηπας που ζυγίζει περίπου 170 καράτια και το «ρουμπίνι» Timur που ζυγίζει περίπου 361 καράτια. Μεγάλοι σπινέλιοι βρίσκονται επίσης στο στέμμα του St. Wcnceslas στη Πράγα (45 συνολικά), ενώ το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο, διαθέτει στη συλλογή του δύο μεγάλους λίθους (355 και 520 καράτια αντίστοιχα).
Επεξεργασία: κοπή με έδρες, καμποσόν.
Όμοια ορυκτά: ρουμπίνι, ζαφείρι, ζιρκόνιο, αμέθυστος, γρανάτης.
Απομιμήσεις: γρανάτης, συνθετικός σπινέλιος.
Χρώμα: άχρωμο, κίτρινο, πράσινο, μπλε, κόκκινο, μώβ, ροζ. Επίσης καφέ και μαύρο (κεϋλανίτης ή πλεόναστο)
Διαφάνεια: διαφανής έως ημιδιαφανής, αδιαφανής
Λάμψη: υαλώδης
Θραυσμός: κογχοειδής
Σχισμός: δεν υπάρχει
Σκληρότης: 8, εύθραυστο
Γραμμή κόνεως; άσπρη
Ειδικό βάρος: 3,58 - 4,06
Δείκτης διαθλάσεως: Ν-1,710-1,735
Διπλοθλαστικότης: ουδεμία
Διασπορά: , 0,020
Πλεοχροϊσμός; δεν υπάρχει
Φωταύγεια: μερικές φορές κιτρινοπράσινη, κόκκινη, πορτοκαλί, συνήθως ανύπαρκτη
Χημεία: το χρώμα οφείλεται σε ιχνοστοιχεία Fe3+ και Cu (πράσινο), Fe2+ (μπλε), Fe2+ και Cr (κόκκινο)
Ειδικά χαρακτηριστικά: αστερισμός, ρε μερικές περιπτώσεις κινούμενη ανταύγεια
Αναβάθμιση: μερικές φορές με θέρμανση.
Χημεία: σκληρότης, ειδικό βάρος, οπτικοί μέθοδοι.
Φροντίδα: Ο σπινέλιος μπορεί να χάσει το χρώμα του εάν θερμανθεί. Δεν υπάρχουν προβλήματα καθαρισμού εκτός εάν ο λίθος έχει εγκλείσματα.

Τανζανίτης

Το όνομα του ορυκτού προέρχεται από την Τανζανία.

Χρώμα: μπλε, πρασινομπλέ, μπλε-μωβ, καφέ, σπάνια κίτρινο, άχρωμο
Διαφάνεια: διαφανής
Λάμψη: υαλώδης, μαργαριτώδης στα επίπεδα (επιφάνειες) σχισμού, μεταξώδης
Θραυσμος: κονχοειδης, ανομοιόμορφος
Σχισμός: τέλειος
Σκληρότης: 6 - 6,5, εύθραυστος
Γραμμή κονεως: άσπρη
Ειδικό βάρος: 3,35
Δείκτης διαθλάσεως: Νρ-1,692, Nm-1,693 Ng-1,700
Διπλοθλαστικότης: 0,009
Διασπορά: 0,019
Πλεοχροισμός: ισχυρός - μπλε, μωβ, πράσινος-τριχροικός, ορατός με γυμνό μάτι
Φωταύγεια: ουδεμία
Χημείο: το χρώμα οφείλεται σε ιχνοστοιχεία V3, Cr3, Γίνεται δε εντονότερο στους 700=C.
Ειδικά χαρακτηριστικά: παρουσιάζει το φαινόμενο αλεξανδρίτη, μερικές φορές παρουσιάζει κινούμενη ανταύγεια
Αναβάθμιση: Με θέρμανση
Ιστορία: Λίθος γνωστός στην Τανζανία πριν από πολλά χρόνια και σήμερα είναι ένας από τους δημοφιλέστερους πολύτιμους και ημιπολύτιμους λίθους, Η πρώτη περιγραφή του τανζανίτη εδόθη το 1967 από τον Ινδιάνο Manuel de Souza, o οποίος εντόπιζε ορυκτά με πρακτικούς τρόπους. Αρχικά θεωρήθηκε ότι είχε εντοπίσει κοίτασμα με ζαφείρια. Αργότερα το ορυκτό περιγράφηκε από την Γερμανική Πολυτιμολιθολογική Εταιρεία σαν ποικιλία ζωϊσίτη. Ο τανζανίτης έγινε ευρύτερα γνωστός από ένα περιδέραιο με πέντε επεξεργασμένους τανζανίτες εξαιρετικής ποιότητας το οποίο είχε η Ελίζαμπεθ Τε’ϊλορ. Αστρολογία: Τοξότης Ενεργειακό κέντρο: Λαιμός Θεραπευτικές ιδιότητες: Ενισχύει την καρδιά. Χρησιμοποιείτο για την θεραπεία των πνευματικών διαλείψεων. Αποφορτίζεται σε χλιαρό νερό και επαναφορτίζεται γρήγορα στο φως του ήλιου.
Φιλοξενούντα πετρώματα: Μεταμορφωμένα πετρώματα, πηγματίτες.
Εμφανίσεις: Ο τανζανίτης προέρχεται από την τοποθεσία Gerevi Hills στην περιοχή Morelani πλησίον των πόλεων Arusha και Moshi της Τανζανίας. Ο τανζανίτης χρησιμοποιείται στην κατασκευή κοσμημάτων, συχνά μαζί με διαμάντια. Το χρώμα του μπορεί να γίνει εντονότερο εάν θερμανθεί στους 400-500?C
Επεξεργασία: κοπή με έδρες, καμποσόν.
Όμοια ορυκτά: ζαφείρι, σπινέλιος, κορδιερίτης, δουμορτιερίτης.
Απομιμήσεις: διπλής δομής (doublets), γυαλί συνθετικό κοροΰνδιο.
Χημεία: σκληρότης, ειδικό βάρος, οπτικαι μέθοδοι.
Φροντίδα: Ο τανζανίτης λόγω του τέλειου σχισμού που έχει, πρέπει να προστατεύεται από απότομα κτυπήματα και απότομες αλλαγές της θερμοκρασίας. Καθαρίζεται μόνο με σαπούνι και νερό, ενώ δεν πρέπει να γίνεται καθαρισμός με υπέρηχο και ατμό.

Τοπάζι

Όνομα προερχόμενο από το νησί Topazos βρισκόμενο στην Ερυθρά Θάλασσα.

Χρώμα: άχρωμο, κίτρινο, χρυσοκίτρινο, ροζ, μπλε, κοκκινοπορτοκαλι, μωβ, ανοικτό πράσινο, καφέ, πολύχρωμο
Διαφάνεια: διαφανές, ημιδιαφανές
Λάμψη: υαλώδης
Θραυσμός: κογχοειδής
Σχισμός: τέλειος
Σκληρότης: 8
Γραμμή κόνεως: άσπρη
Ειδικό βάρος: 3,5 - 3,6
Δείκτης διαθλάσεως: Νρ-1,606-1,629, Nm-1,609-1,631 Ng-1,616-1,638
Διττλοθλαστικότης: 0,009-0,011
Διασπορά: 0,014
Πλεοχροϊσμός: ευδιάκριτος διαφορετικές χροιές που εξαρτώνται από το χρώμα του λίθου
Φωταύγεια: χρυσή, κίτρινη, κρεμ, πράσινη «Χημεία: Το χρώμα οφείλεται σε ιχνοστοιχεία Fe, Cr, Ti, V
Ειδικά χαρακτηριστικά: σπάνια κινούμενη ανταύγεια
Αναβάθμιση: Με ακτινοβολία, θέρμανση.
Ιστορία: Το τοπάζι που σήμερα αποτελεί ένα περιζήτητο λίθο και ονομάζεται, με πολλά διαφορετικά τοπικά ονόματα ανάλογα με την πηγή προέλευση;, έχει δανείσει στο παρελθόν το όνομα του σε άλλους κίτρινους και πράσινους λίθους. Λέγεται ότι ηρεμεί την φουρτουνιασμένη θάλασσα. Προσθέτει στους άνδρες σοφία, γενναιότητα και πνευματική καλλιέργεια και στις γυναίκες ομορφιά και γονιμότητα. Αστρολογία: Ζυγός, Σκορπιός (Βαβυλώνιοι) Ενεργειακό κέντρο: αφαλός (ποικιλίες με κίτρινο χρώμα).
Θεραπευτικές ιδιότητες: Μειώνει την πίεση του αίματος. Χρησιμοποιείται για την θεραπεία της αϋπνίας, καταπολέμηση της ανορεξίας, των αρθριτικών και ασθενειών του ήπατος. Αποφορτίζεται σε τρεχούμενο νερό και επαναφορτίζεται γρήγορα στο φως του ήλιου.
Φιλοξενούντα πετρώματα: πηγματίτες, προσχωματικά κοιτάσματα, εκρηξιγενή (πυριγενή) πετρώματα, μεταμορφωμένα πετρώματα. Εμφανίσεις: Η σπουδαιότερη Χώρα που παράγει τοπάζι είναι η Βραζιλία. Ποικιλίες άχρωμες, κίτρινες, ανοικτού καφέ και κόκκινες (Ρουμπίνι Βραζιλίας) είναι γνωστές από τις περιοχές Mina Saramenha, Don Bosco. virgem da Lapa και άλλες περιοχές της Πολιτείας Minas Gerais. H περιοχή Marambaya παράγει μπλε και άχρωμα τοπάζια, ενώ τοπάζια με χρώμα χρυσαφί είναι γνωστά από την περιοχή Teofilo Otoni όπου τα ιζήματα του ποταμού Arassuai αποτελούν πλουτοπαραγωγική πηγή για τοπάζια. Πολλά μοναδικά φημισμένα ιστορικά τοπάζια προέρχονται από την Βραζιλία, όπως το άχρωμο Braganza (1680 καράτια) που βρέθηκε το 1740 και το οποίο βρίσκεται σε στέμμα της Πορτογαλίας. Είχε δε εκλειφθεί αρχικά σαν διαμάντι. Μεγάλοι ακατέργαστοι κρύσταλλοι ως και επεξεργασμένα τοπάζια βρίσκονται σε πολλές συλλογές Μουσείων ανά τον κόσμο. Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Σικάγο έχει ένα τοπάζι που ζυγίζει 5890 καράτια. Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο έχει δύο επεξεργασμένα τοπάζια που ζυγίζουν 614 και 1300 καράτια, ως επίσης και ένα κρύσταλλο τοπάζι με ανοικτό μπλε χρώμα από την περιοχή Mararabaya διαστάσεων 18X13X5 εκ., βάρους 3,6 κιλών και έναν άλλο κρύσταλλο βάρους 13 κιλών. Το μοναδικό κίτρινο τοπάζι Santa Rosa διαστάσεων 43 Χ 41 Χ 40 εκ., βάρους 117 κιλών, ένας άλλος κρύσταλλος διαστάσεων 80 Χ 60 Χ 60 εκ., βάρους 300 κιλών και ένα έγχρωμο επεξεργασμένο τοπάζι που ονομάζεται Πριγκίπισσα της Βραζιλίας που ζυγίζει 22000 καράτια βρίσκονται στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Υόρκη. Το μεγαλύτερο επεξεργασμένο τοπάζι ονομάζεται Τοπάζι Σαμπάνια, ζυγίζει 36853 καράτια και προέρχεται από την Βραζιλία. Από την ίδια Χώρα προέρχεται και ένας τεράστιος κρύσταλλος διαστάσεων 2 Χ 1,8 μέτρα βάρους 5 τόνων που βρέθηκε το 1986. Πολλές τοποθεσίες στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δώσει εξαιρετικά τοπάζια, όπως η περιοχή Pikes Peak στο Κολοράντο. San Diego Co. στην Καλιφόρνια (Little Three Mine), η περιοχή Streeter του Τέξας και Stoneham της Πολιτείας Μέϊν. Κίτρινα και καφέ τοπάζια είναι γνωστά από την περιοχή Thomas Range της Πολιτείας Γιούτα (κρύσταλλοι μέχρι 5 εκ.). Μπλε τοπάζια έχουν βρεθεί στο New Hampshire και την Βιρτζίνια (περιοχή Herbb με κρυστάλλους μέχρι 28 εκ.). Τοπάζια με ανοικτό κόκκινο χρώμα βρίσκονται στο Μεξικό (San Luis Potosi, Durango). Η Ρωσία είναι μία άλλη χώρα που παράγει τοπάζια και οι περισσότερες περιοχές βρίσκονται στα Ουράλια όρη και στην περιοχή της Τρανσβάίκάλης. Τα ιζήματα του ποταμού Sanarka φημίζονται για τα ρόζ τοπάζια, ενώ μερικοί κρύσταλλοι από τις περιοχές Murzinka, Alabashka και Yushkovaya - όλες βρισκόμενες στα Ουράλια όρη -φθάνουν τα 100 κιλά. Η περιοχή Sherlovaya Gora στην Τρανσβαϊκάλη έχει δώσει μερικά μπλε τοπάζια. Τα άχρωμα, μπλε, ροζ, καφέ και δίχρωμα τοπάζια από τους πηγματίτες της τοποθεσίας Voiodarsk Volynskii στην περιοχή Zhitomir της Ουκρανίας, ξεπερνούν πολλές φορές τα 100 κιλά. Πολλοί μεγάλοι κρύσταλλοι και επεξεργασμένα τοπάζια από την Ρωσία και την Ουκρανία βρίσκονται στο Ορυκτολογικό Μουσείο Fersman στη Μόσχα, όπως το τοπάζι Golden Forest (5,38 κιλά), το τοπάζι Fairy Tale (2,81 κιλά), το ανοικτό μπλε τοπάζι Fersman (2,11 κιλά), ένα κίτρινο τοπάζι βάρους 13,1 κιλών που βρέθηκε το 184θ,ένα μπλε-πράσινο τοπάζι 32 κιλά που βρέθηκε το 1911 και ένα ανοικτό μπλε τοπάζι από το Voiodarsk Volynskii, 82 Χ 37 Χ 35 εκ ., 117 κιλά που βρέθηκε το 1964. Ιστορικά η Σρι Λάνκα έχει δώσει τα πιο φημισμένα πολύτιμα τοπάζια που είναι άχρωμα, χρυσοκίτρινα και ανοιχτοπράσινα τα οποία προέρχονται από τα προσχηματικά κοιτάσματα των περιοχών Ratnapura και Balangoda. Άλλες γνωστές περιοχές στην Ασία βρίσκονται στην Ινδία (Orissa) και στη Μπούρμα(Mogok). Σπάνια ροδοκόκκινα τοπάζια από την περιοχή Mardan του Πακιστάν φθάνουν σε μέγεθος πάνω από 4 εκ., ενώ ροζ τοπάζια είναι επίσης γνωστά από την Κίνα. Κρύσταλλοι με ανοικτό μπλε χρώμα βρέθηκαν στη Μογγολία. Στην Ιαπωνία έχουν βρεθεί κίτρινα, καφέ και πράσινα τοπάζια στις περιοχές Takayama, Ishigura και Naegi. Τα καλύτερα τοπάζια της Αφρικής βρίσκονται στη Μαδαγασκάρη όπου μεγάλοι κρύσταλλοι είναι γνωστοί από τις περιοχές Mahabe, Scarane, Ikopa και Belamo. Τοπάζια είναι επίσης γνωστά από την Κένυα (περιοχή Embu) και Ναμίμπια (περιοχή Spitzkopje), ενώ όμορφοι μπλε κρύσταλλοι προέρχονται από την Νιγηρία και τη Ζιμπάμπουε (περιοχή Scambula). Οι καλύτερες γνωστές περιοχές της Αυστραλίας βρίσκονται στην Τασμανία, Νέα Νότια Ουαλλία (περιοχή Tinga) και Δυτική Αυστραλία. Η κλασσική περιοχή της Ευρώπης είναι η περιοχή Schneckenstein στη Σαξωνία, Γερμανία όπου τοπάζια εξορύχθηκαν από τον 18ο αιώνα. Οι κρύσταλλοι στην περιοχή αυτή είναι κίτρινοι και έχουν μήκος μερικά εκατοστόμετρα. Άλλες περιοχές της Ευρώπης βρίσκονται στη Νορβηγία (Iveland με κρυστάλλους μέχρι 80 κιλά), Βόρεια Ιρλανδία, Σκωτία, Αγγλία και Δημοκρατία της Τσεχίας.
Επεξεργασία: κοπή με έδρες, καμποσόν, γλυπτική.
Όμοια ορυκτά: ζαφείρι, γκοσενίτης, ακουαμαρίνα, φαινακίτης, ορεία κρύσταλλος, κιτρίνης.
Απομιμησείς: συνθετικό κορούνδιο, γυαλί, χαλαζίας.
Χημεία: σκληρότης, ειδικό βάρος, οπτικαί μέθοδοι.
Φροντίδα: Λόγω του τέλειου σχισμού, το τοπάζι πρέπει να προστατεύεται από απότομα κτυπήματα και απότομη αλλαγή της θερμοκρασίας. Το χρώμα του μπορεί να ξεθωριάζει όταν εκτεθεί στο φως του ήλιου. Ακόμη και αναβαθμισμένοι λίθοι είναι δυνατόν να ξεθωριάσουν στο φως του ήλιου με την πάροδο του χρόνου, ενώ μερικοί λίθοι μπορεί να είναι ελαφρώς ραδιενεργοί. Δεν υπάρχουν προβλήματα με τον καθαρισμό εκτός εάν οι κρύσταλλοι έχουν εγκλείσματα.