Ημιπολύτιμοι λίθοι

Τουρμαλίνης

Όνομα προερχόμενο από την λέξη toramelli (σε διάλεκτο της Σρι Λάνκα, πρώην Κεϋλάνης) «καρνεόλιο».

Ιστορία: Ολλανδοί ναυτικοί έφεραν το 1703 τουρμαλίνη (τότε ονομάζετε toramelli) από την Σρι Λάνκα στην Ευρώπη. Η ποικιλία ρουμπελλίτης είχε χρησιμοποιηθεί ως ημιπολύτιμος λίθος από τότε. Λόγω των ηλεκτρικών του ιδιοτήτων ο τουρμαλίνης χρησιμοποιείτο συχνά για την μεταφορά ενέργειας. Πιστεύετε ότι διεγείρει τις καλλιτεχνικές ικανότητες και σύντομα έγινε πνευματικός λίθος.
Αστρολογία: Ιχθύς
Ενεργειακό κέντρο: Καρδιά
Χρώμα: άχρωμο (αχροΐτης), ροζ (ρουμπελλίτης), μπλε (ιντιγκολιτης, δραβίτης, σόρλ), πράσινος (βερδελίτης, ουβίτης δραβίτης), κίτρινο (ελβαπης, τουρμαλίνης πλούσιος σε Μη), καφέ, κιτρινοκαφέ (δραβίτης μπουεργκεριτης), μαύρο (σόρλ, ουβίτης, μπουεργερίτης), πολύχρωμος (ελβαϊτης, λιντικοατίτης)
Διαφάνεια: διαφανής έως αδιαφανής
Λάμψη: υαλώδης
Θραυσμός: ανομοιόμορφος, κογχοειδής
Σχισμός: ισχνός
Σκληρότης: 7-7,5
Γραμμή κόνεως: άσπρη
Ειδικό βάρος: 3,02-3,41
Δείκτης διαθλάσεως/ Διπλοθλαστικότης: ελβαίτης (αχροίτης, ιντιγκολίτης, ρουμπελλίτης, βερδελίτης), Ne-1,615-1,620, Νο-1,640-1,655 / 0,025-0,035- δραβίτης, Ne-1,610-1.632, Νο-1,635-1,661/ 0,021-0,026 σορλ, Νβ-1,625-1,650, Νο-1,655-1,675 / 0,025-0,035 λιντικοατίτης, Νθ-1,621, Na-1,637 / 0.016 Τουρμαλίνης πλούσιος σε Μn, Ne-1,622-1,623, Νο-1,645-1,648 / 0,023-0,028 ουβίτης Ne-1,612-1,639, Νβ-1,632-1,660/0,017-0,021 μπουεργκερίτης, Ne-1,655-1,670, ΝΟ-1,735 / 0,065-0,080
Διασπορά: 0.017
Πλεοχροισμός: δυνατός διχροϊσμός
Φωταύγεια: μερικές φορές κίτρινη (δραβίτης) πράσινη, μπλε (ελβαΐτης, λιντικοατίτης)F μωβ σκούρο (αχροΐτης), ουδεμία (σορλ)
Χημεία: Το έντονο χρώμα οφείλεται σε Li, Μ π, Cr γίνεται εντονότερο σε θερμοκρασίες από 150° C έως 650? C
Ειδικό χαρακτηριστικά: κινούμενη ανταύγεια, χρώμα με ζωνώδη διάταξη, σπάνια φαινόμενο αλεξανδρίτη
Αναβάθμιση: Με ακτινοβολία, θέρμανση.
Θεραπευτικές ιδιότητες: Βελτιώνει την μνήμη, εμποδίζει την δημιουργία ιλίγγου. Αποφορτίζεται σε νερό και επαναφορτίζεται γρήγορο στο φως του ήλιου.
Φιλοξενούντα πετρώματα: πηγματίτες, μεταμορφωμένα πετρώματα, εκρηξιγενή (πυριγενή) πετρώματα, προσχωματικά κοιτάσματα. Ι Εμφανίσεις: Μερικοί από τους καλυτέρους κρυστάλλους ελβαϊτη προέρχονται από πηγματίτη της Βραζιλίας, κυρίως από την περιοχή ΜΜ Gerais. Κρύσταλλοι μέχρι ένα μέτρο βρέθηκαν το 1978 στην περιοχή Itatiaia (Rocket, Rose of Itatiaia). Ένας εξαιρετικός κρύσταλλος με σκούρο κόκκινο χρώμα είχε διαστάσεις 25 Χ J1 εκ. και ονομάσθηκε το λουλούδι της Βραζιλίας. Η περιοχή Virgem da Lapa έχει δώσει πολύχρωμους ελβαίτες. Τουρμαλίνης ελβαϊτης (όνομα προερχόμενο από τη νήσο Έλβα της Ιταλίας) απαντάται στην περιοχή Moravia, Δημοκρατία τηζ Τσεχίας (τοποθεσίες Keciee, Strazek) ενώ πολύχρωμοι ελβαΐτες είναι γνωστοί από το Κοννέκτικατ. Οι περιοχές Santa Rosa και Mono Redondo της Βραζιλίας είναι πλούσιες στη δημοφιλή ποικιλία τουρμαλίνη μι δομή καρπουζιού «κρύσταλλοι με ροζ πυρήνα και πράσινο περίβλημα». Η ποικιλία αυτή υπάρχει επίσης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένα μεγάλο συσσωμάτωμα κρυστάλλων ρουμπελλίτη με κρυστάλλους που έφθαναν σε μήκος 40 εκ. και το οποίο ζύγιζε 4 τόνους (4,4 βραχείς τόνους) βρέθηκε στην Βραζιλία. Εξαιρετικοί ρουμπελλίτες είναι γνωστοί από πολλούς πηγματίτες των Ηνωμένων Πολιτειών (Μέϊν, Καλιφόρνια). Οι τουρμαλίνες της Καλιφόρνια προέρχονται ως επί το πλείστον από τις περιοχές Pala και Mesa1 Grande της επαρχίας San Diego. Ένα συσσωμάτωμα κρυστάλλων ρουμπελλίτη διαστάσεων 32Χ 27 εκ, βρέθηκε στην περιοχή αυτή το 1969 και ανήκει στη συλλογή του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτον, D.C. Το ορυχείο Himalaya στην περιοχή Mesa Grande αποτελεί το μεγαλύτερο ορυχείο παραγωγής τουρμαλίνη στον κόσμο. Το Αφγανιστάν (περιοχή Nuristan), η Μοζαμβίκη (περιοχή Alia Ligonha), η Μαδαγασκάρη και η Ζάμπια αποτελούν σήμερα σπουδαίες χώρες παραγωγής τουρμαλίνη. Όμορφοι Ρωσικοί, τουρμαλίνες είναι γνωστοί από τα Ουράλια όρη (τοπική ονομασία σιβηρίτης) και από την περιοχή της Τρανσβαϊκάλης. Όμορφοι μπλε ιντιγκολίτες με κρυστάλλους που φθάνουν σε μήκος τα 10 εκ. είναι γνωστοί από την περιοχή Morro Redondo. Ιντιγκολίτες είναι επίσης γνωστοί από τις Ηνωμένες Πολιτείες (Καλιφόρνια, Μέϊν), ενώ πολύ σπάνιοι ιντιγκολίτες βρέθηκαν στην Μαδαγασκάρη (περιοχή Bctafo) και τη Ναμίμπια (περιοχή Klein Spitzkopjc). Κρύσταλλοι δραβίτη με σκούρο μπλε χρώμα από την Κίνα είναι επίσης σπάνιοι. Πολύ όμορφοι κρύσταλλοι βερδελίτη μεγέθους μέχρι 10 εκ. βρισκόμενοι σχεδόν πάντα μαζί με ρουμπελλίτη και ιντιγκολίτη είναι γνωστοί από την περιοχή Mmas Gerais. Ένας εξαιρετικός κρύσταλλος μήκους ενός μέτρου και πλάτους 20 εκ. που ονομάσθηκε ρουκέτα (Rocket) βρέθηκε στην Itatiaia. ‘Άλλοι κρύσταλλοι που βρέθηκαν στην ίδια περιοχή είχαν βάρος μέχρι 4 κιλά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες βερδελίτης υπάρχει στις Πολιτείες Μέϊν, Καλιφόρνια και Κοννέκτικατ. Ένα από τα καλύτερα δείγματα ,το Jolly Green Giant, έχει διαστάσεις 27 Χ10 εκ. και βρίσκεται στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορία: στη Νέα Υόρκη. Βερδελίτης απαντάται επίσης στην Μοζαμβίκη (περιοχή Alta Ligonha), Ζάμπια και Τανζανία. Πράσινοι δραβίτες είναι γνωστοί από την Ζιμπάμπουε. Πολλοί όμορφοι πράσινοι τουρμαλίνες βρέθηκαν πρόσφατα στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν. Γνωστές εμφανίσεις με τουρμαλίνη στην Ευρώπη; υπάρχουν στην Δημοκρατία της Τσεχίας (Βοημία, Μοράβια) και Ιταλία (Έλβα). Ο Αχροϊτης σπάνια ποικιλία του ελβαϊτη, έχει βρεθεί στην Μαδαγασκάρη, Βραζιλία, Ηνωμένες Πολιτείες (Καλιφόρνια), Έλβα και Αφγανιστάν. Δραβίτες με κίτρινο και κανελλοκίτρινο χρώμα προέρχονται από την Σρι Λάνκα (Ολιβίνης της Κεϋλάνης) Καφεκόκκινοι δραβίτες προέρχονται από την Κένυα, ενώ οι σμαραγδοπράσινοι δραβίτες προέρχονται από την Τανζανία. Καφέ ισομετρικοί κρύσταλλοι δραβίτη μέχρι 15 εκ. υπάρχουν σ» περιοχή Yinniethara της Δυτικής Αυστραλίας Δραβίτες είναι επίσης γνωστοί από το Τατζίκιστάν (όρη Παμίρ) και την Ρωσία (Ουράλια όρη)] Κίτρινοι και καφέ πλούσιοι σε Μn τουρμαλίνες είναι πολύ σπάνιοι και βρίσκονται σε πηγματίτες του Νεπάλ και της Μοζαμβίκης. Η ποικιλία τουρμαλίνη με μαύρο χρώμα που ονομάζεται σορλ και που χρησιμοποιείται μερικές φόρες για την κατασκευή κοσμημάτων πένθους, βρίσκεται συχνά σε μορφή μεγάλων κρυστάλλων στην Βραζιλία, σας Ηνωμένες Πολιτείες (Καλιφόρνια, Μέϊν, Κοννέκτικάτ), Ναμίμπια, Καζακστάν (κρύσταλλοι μεγέθους άνω του ενός μέτρου), Ουκρανία, Νορβηγία (κρύσταλλοι διαστάσεων 3 Χ 1 μ.) και στην Δημοκρατία της Τσεχίας. Ο λιντικοατίτης απαντάται στην Μαδαγασκάρη υπό την μορφή πολύμορφων κρυστάλλων μεγέθους μέχρι 50 εκ. και ζώνωση κάθετη στον άξονα - C. Πολλά μεγάλα Μουσεία έχουν σημαντικού; τουρμαλίνες στις συλλογές ορυκτών. Το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτον, D.C. έχει αρκετούς επεξεργασμένους ελβαΐτες από 17,7 έως Επεξεργασμένοι ελβαΐτες, 24,66 και 18,22 καράτια 246 καράτια που προέρχονται από την Βραζιλία, ΗΠΑ και την Μοζαμβίκη. Ένας μοναδικός επεξεργασμένος ρουμπελλίτης 255 καράτια βρίσκεται στο Ίδρυμα Διαμαντιών στην Μόσχα. Στην αρχή θεωρείτο ότι είναι ρουμπίνι και αποτελούσε μέρος της συλλογής του Rudolf II στην Πράγα και πιθανώς προέρχεται από την Μπούρμα.
Επεξεργασία: κοπή με έδρες, καμποσόν, γλυπτική.
Όμοια ορυκτά: αμέθυστος, χρυσοβήρυλλος, ολιβίνης, ρουμπίνι, σμαράγδι, ζαφείρι, τοπάζι, ζιρκόνιο, σπινέλιος, βεζουβιανίτης.
Απομιμήσεις: Γυαλί
Χημεία: σκληρότης, ειδικό βάρος, Οπτικοί μέθοδοι.
Φροντίδα: Ο τουρμαλίνης καθαρίζεται μόνο με σαπούνι και νερό. Δεν πρέπει να γίνεται καθαρισμό με υπέρηχο ή ατμό. Οι πολύχρωμοι λίθοι είναι εύθραυστοι στα όρια αλλαγής των χρωμάτων και χρειάζεται προσοχή στη μεταχείριση τους.

Χαλαζίας με εγκλείσματα

Το μητρικό χαλαζιακό υλικό έχει την ίδια χημική σύσταση με την Ορεία κρύσταλλο, κίτρινη, αμέθυστο και καπνία χαλαζία. Το χρώμα αλλάζει ανάλογα με τα διαφορετικά είδη εγκλεισμάτων.
Τα εγκλείσματα στερεά ή υγρά, ακολουθούν μερικές φορές την ανάπτυξη των εδρών των κρυστάλλων («φαντάσματα-phantoms»)

Ιστορία: (Βλέπε Ορεία κρύσταλλος) Ένας παγκοσμίως γνωστός για τις θεραπευτικές του ιδιότητες ημιπολύτιμος λίθος, ο αβεντονρίνης, ήταν πολύ δημοφιλής στην αρχαία Κίνα, όπου ονομάσθηκε «Λίθος του Αυτοκράτορα» (Yu). Χρησιμοποιείτο ως φυλακτό κι έφερνε την ευτυχία, άνεση, φρεσκάδα και διαύγεια στο μυαλό.

Αστρολογία: Καρκίνος
Ενεργειακό κέντρο: καρδιά, δευτερογενές κέντρο στα πόδια.
Θεραπευτικές ιδιότητες: Ακονίζει τη σκέψη, Αποφορτίζεται στο νερό και επαναφορτίζεται γρήγορα στο φως του ήλιου. Φιλοξενούντα πετρώματα: Μεταμορφωμένα πετρώματα, υδροθερμικά κοιτάσματα, προσχωματικά κοιτάσματα.
Εμφανίσεις: Τα εγκλείσματα προσδίδουν συχνά στον χαλαζία μία ασυνήθιστη εμφάνιση.Ο λεπτόκοκκος χαλαζίας με πολύ πυκνά εγκλείσματα λεπτών φυλλαρίων φουξίτη και αιματίτη, ονομάζεται αβεντουρίνης (λόγω της τυπικής ακτινοβόλου λάμψης του). Αβεντουρίνης υπάρχει στην Ινδία, Ρωσία, Βραζιλία και Θιβέτ. Σπανιότερα στην Αυστρία, Γερμανία, Ισπανία και Φιλανδία. Πράσινος αβεντουρίνης είναι γνωστός από την Τανζανία και καφεκόκκινος αβεντουρίνης είναι γνωστός από την Κένυα, ενώ άσπρος και ασπρόμαυρος αβεντουρίνης υπάρχει στη Ρωσία (Σιβηρία). Χαλαζίας με εγκλείσματα ρουτιλίου σαγκενίτη που έχει την ονομασία Μαλλιά της Αφροδίτης= Venus Hair, βρίσκεται συχνά στη Βραζιλία (περιοχές Diamantina και Ibitiam στη Bahia). Ορεία κρύσταλλος με το ίδιο είδος εγκλεισμάτων ρουτιλίου έχει βρεθεί επίσης στις Αλπεις (Ελβετία, Αυστρία,Ιταλία), ενώ όμοιο υλικό προέρχεται από την Αυστραλία (περιοχή Tingha στη Νέα Νότια Ουαλλία), Μαδαγασκάρη, Ρωσία (Πολικά Ουράλια όρη) και σε άλλες περιοχές. Χαλαζίας με εγκλείσματα γκαιτίτη έχει περιγραφεί από το Μαρόκο, τις Ηνωμένες Πολιτείες (Νέο Μεξικό, Αίνταχο), Γερμανία και Δημοκρατία της Τσεχίας. Χαλαζίας με σπάνια εγκλείσματα πυρολουσίτη είναι γνωστός από το Μεξικό, με εγκλείσματα δουμορτιερίτη από την Αριζόνα και με εγκλείσματα χουμπνερΐτη από το Περού και τις Ηνωμένες Πολιτείες (Ουάσιγκτον). Πολύ δημοφιλής είναι ο Βραζιλιάνικος χαλαζίας με εγκλείσματα σιδηροπυρίτη. Εγκλείσματα ελβίτη και κοζαλίτη σε χαλαζία είναι γνωστά από το Καζακστάν, ενώ εγκλείσματα αιματίτη και χρυσού είναι γνωστά από την Καλιφόρνια. Εξαιρετικά εγκλείσματα χλωρίτη προσανατολισμένα παράλληλα με τις έδρες των κρυστάλλων δημιουργούν όμορφα «φαντάσματα» και προέρχονται από τη Βραζιλία και τη Ρωσία.
Επεξεργασία: κοπή με έδρες, καμποσόν, γλυπτική.
Όμοια ορυκτά: Διάφορα εγκλείσματα είναι επίσης γνωστά σε άλλα διαφανή ορυκτά.
Απομιμήσεις: γυαλί, συνθετικός χαλαζίας.
Χημεία: σκληρότης, οπτικαί μέθοδοι, ειδικό βάρος.
Φροντίδα: Δεν πρέπει να γίνεται καθαρισμός με υπέρηχο ή ατμό σε λίθους που έχουν εγκλείσματα.

Φθορίτης

Χρώμα: εξόχως μεταβλητό, ως επί το πλείστον πράσινο, μπλε-πράσινο. μωβ έως μωβ-κόκκινο, κίτρινο, κόκκινο κρασιού, καφέ, πορτοκαλί, άσπρο, άχρωμο, σπανιώτερα ροζ, μπλε, μαύρο.
Μερικοί φθορίτες παρουσιάζουν ζωνώδη διάταξη των χρωμάτων.

Διαφάνεια: διαφανής, ημιδιαφανής
Λάμψη: υαλώδης
Θραυσμός: ανομοιόμορφος
Σχισμός: τέλειος
Σκληρότης: 4, εύθραυστο
Γραμμή κόνεως: άσπρη
Ειδικό βάρος: 3,0 - 3,25
Δείκτης διαθλάσεως: Ν-1,432-1,434
Διπλοθλαστικότης: δεν υπάρχει
Διασπορά: 0,007
ΠΑεοχροϊσμός: δεν υπάρχει
Φωταύγεια: μπλε, μωβ, κίτρινη, άσπρη, πράσινη κόκκινη, Φωσφορίζει όταν θερμανθεί (θερμοφωταύγεια)
Χημεία: ίχνη CI, σπανίων γαιών, άλλα στοιχεία
Ειδικά χαρακτηριστικά: παρουσιάζει το φαινόμενο αλεξανδρίτη

Αναβάθμιση: Με ακτινοβολία, θέρμανση, στεγανοποίηση CaF2 Το όνομα του προέρχεται από την Νεολατινική λέξη fluor-”ροή”, λόγω χρησιμοποιήσεως του στην τήξη.

Ιστορία: Ο φθορίτης ήταν γνωστός στους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους οι οποίοι κατασκεύαζαν βάζα και άλλα σκεύη.
Η ποικιλία “Μπλε Ιωάννης” (Blue John) ήταν πολύ δημοφιλής οτην Αγγλία κατά τον 19ο αιώνα.
Αστρολογία: Ιχθείς Ενεργειακό κέντρο: κορυφή Θεραπευτικές ιδιότητες: Ηρεμεί τα συναισθήματα, δυναμώνει την καρδιά.
Αποφορτίζεται σε απεσταγμένο νερά και επαναφορτίζεται. γρήγορα στο φως του ήλιου.
Φιλοξενούντα πετρώματα: πηγματίτες, υδροθερμικά κοιτάσματα.
Εμφανίσεις: Σπουδαία κοιτάσματα πολύχρωμων κρυστάλλων φθορίτη με ζωνώδη δομή βρίσκονται στην Κίνα.
Φθορίτης έχει βρεθεί επίσης στη Μογγολία, Κορέα, Πακιστάν (εξαιρετικοί ροζ κρύσταλλοι) και Αυστραλία.
Σημαντικές εμφανίσεις υπάρχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες όπως στο Νέο Μεξικό, Γιούτα (ανοικτοπράαινοι κρύσταλλοι), Κολοράντο, Κεντάκυ, New Hampshire (ανοικτοπράσινοι κρύσταλλοι) ,Τέξας (μεγάλοι κρύσταλλοι με διαφορετικά χρώματα), Τεννεσσή (μπλε-πράσινοι κρύσταλλοι), Νέα Υόρκη και Ιλλινόϊς (κίτρινοι και μωβ κρύσταλλοι). Φθορίτης είναι γνωστός επίσης από τον Καναδά, Μεξικό (περιοχή Zacatecas - με μαραγδοπράσινους κρυστάλλους και Guanajuato - με κόκκινους κρυστάλλους), Περού (ροζ κρύσταλλοι), Αργεντινή, Κολομβία, Ναμίμπια (πράσινοι κρύσταλλοι) και Νότια Αφρική. Επίσης βρίσκεται στη Ρωσία, Καζακοτάν και Τατζικιστάν.
Σπουδαίοι φθορίτες έχουν βρεθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο (περιοχή Cumberland), Ισπανία, Γερμανία, Δημοκρατία της Τσεχίας, Ιταλία, Νορβηγία, Γαλλία, Ελβετία και Ρουμανία.

Ο φθορίτης έχει χρησιμοποιηθεί ως πρώτη ύλη για επεξεργασία λίθων με έδρες και για την κατασκευή διακοσμητικών αντικειμένικν.
Το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτων, D.C. διαθέτει μία σειρά επεξεργασμένων πολύχρωμων φθοριτών συμπεριλαμβανομένων ροζ φθοριτών από το Πακιστάν (248,8 καράτια) και την Κορέα (492 και 354 καράτια ), ένα κόκκινο φθορίτη από την Αγγλία (118 καράτια) και ένα κίτρινο καθώς και ένα μωβ φθορίτη από το Ιλλινόϊς (351 και 111,2 καράτια αντίστοιχα).
Πιθανώς ο μεγαλύτερος ημιπολύτιμος φθορίτης είναι ένας μπλε φθορίτης 3965,35 καράτια που βρίσκεται στη συλλογή του Σμιθσόνιαν και η επεξεργασία του έχει γίνει από τον Art Grant.
Επεξεργασία: κοπή με έδρες, καμποσόν, γλυπτική, επίπεδη κοπή.
Όμοια ορυκτά: βαρύτης , απατίτης, αμέθυστος.
Απομιμήσεις: γυαλί
Χημεία: σκληρότης, ειδικό βάρος, οπτικαί μέθοδοι.
Φροντίδα: Ο φθορίτης πρέπει να προστατεύεται από απότομα κτυπήματα, απότομες αλλαγές της θερμοκρασίας, απόξεση και H2SO4. Καθαρίζεται μόνο με σαπούνι και νερό, ενώ πρέπει να αποφεύγεται καθαρισμός με χρήση υπέρηχου ή ατμού.

Χαλκηδόνιος (Ποικιλία χαλαζία)

Το όνομα του ορυκτού προέρχεται από την Χαλκηδόνα, αρχαία Ελληνική πόλη στη Μικρά Ασία.

Ιστορία: Χρησιμοποιείτο κατά τους Προϊστορικούς χρόνους για την δημιουργία εργαλείων και αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως ημιπολύτιμος λίθος. Ο χαλκηδόνιος χρωματίζετο κατά τον Μεσαίωνα. Πιστεύετο οτι έχει αφροδισιακές δυνάμεις, δημιουργεί έλξη των ανδρών στις γυναίκες και προστατεύει τον ιδιοκτήτη του από την οργή και την μελαγχολία.
Αστρολογία: Αιγόκερως Ενεργειακό κέντρο: λαιμός Θεραπευτικές ιδιότητες: Σταματά την αιμορραγία. Χρησιμοποιείτο για την θεραπεία των προβλημάτων που έχουν σχέση με την εμμηνόπαυση και τις ασθένειες του λαιμού, Αποφορτίζεται σε κινούμενο νερό και επαναφορτίζεται γρήγορα στο φως του ήλιου.
Χρώμα: άσπρο, γκρι, γκρι-μπλε, σπανίως σε άλλα χρώματα
Διαφάνεια ημιδιαφανής έως αδιαφανής
Λάμψη: υαλώδης, λιπώδης, αμβλεία
Θραυσμός: κογχοειδής, ανομοιόμορφος
Σχισμός: ασαφής ή ανύπαρκτος
Σκληρότης: 6 - 7
Γραμμή κόνεως: άσπρη
Ειδικό βάρος: 2,50-2,70
Δείκτης διαθλάσεως: Νβ-1,539 - 1,544, Νο-1,526 - 1,535
Διπλοθλαστικότης: 0,004 - 0,009
Διασπορά: ουδεμία
Πλεοχροϊσμός: ουδείς
Φωταύγεια: μερικές φορές αδύναμη έως έντονη κιτρινοπράσινη, κίτρινη, άσπρη, ανοικτόχρωμη μπλε
Χημεία: το χρώμα οφείλεται σε ιχνοστοιχεία Ρβ, Μη, Νί, ΟΓ, διάφορα εγκλείσματα
Ειδικά χαρακτηριστικά: σπάνιος ιριδισμός «Αναβάθμιση: Με θέρμανση, χρώση.

Φιλοξενούντα πετρώματα: ηφαιστειακά πετρώματα, υδροθερμικά κοιτάσματα, ζώνες αποσαθρώσεως, ιζηματογενή πετρώματα.
Εμφανίσεις: Αποτελεί κρυπτοκρυσταλλική ποικιλία του χαλαζία που υπάρχει σε όλο τον κόσμο. Ο χαλκηδόνιος έχει πολλές ποικιλίες ανάλογα με το χρώμα, την υφή και τα εγκλείσματα (ειδικά χλωρίτες και αιματίτη). Ποικιλίες του αποτελούν ο αχάτης, το καρνεόλιο, το χρυσοπράσινο, ο πυριτόλιθος το ηλιοτρόπιο, ο ίασπις, το πλάσμα, το πράσινο, ο όνυξ, ο σαρδόνυξ. Από ιστορικής απόψεως σπουδαίες εμφανίσεις είχαν εντοπισθεί στην Ινδία, στους βασάλτες του Δεκάν, σε ζώνες αποσαθρώσεως και σε προσχωματικά κοιτάσματα. Χαλκηδόνιος βρίσκεται συχνά στην Σαουδική Αραβία, Υεμένη, Ταϊβάν και Ιράκ. Προέρχεται επίσης από τις Ηνωμένες Πολιτείες (Φλώριδα, Καλιφόρνια - με μπλε χρώμα, Όρεγκον, Αριζόνα - με ροζ και μωβ χρώμα, Κολοράντο, Αϊνταχο), Καναδά, Μεξικό, Βραζιλία και Ουρουγουάη. ‘Αλλες περιοχές με χαλκηδόνιο βρίσκονται στη Νέα Ζηλανδία, Αυστραλία, Ισλανδία και νήσους Φερρόες. Οι κυριώτερες περιοχές της Αφρικής βρίζονται στη Ναμίμπια, Νοτιά Αφρική, Μαρόκκο, Λιβύη, Αίγυπτο, Αιθιοπία και Μαδαγασκάρη. Μεγάλα κοιτάσματα χαλκηδονίου (απαντώνται στη Ρωσία (Ουράλια όρη, περιοχή Τρανσβαϊκάλης. νήσος Σαχαλίνη). Έχει βρεθεί επίσης στο Καζακστάν, Αρμενία, Γεωργία, Αζερμπαϊτζάν. Ο χαλκηδόνιος ήταν γνωστός πριν από πολλά χρόνια στην Δημοκρατία της Τσεχίας και Γερμανία. Μικρότερης σημασίας τοποθεσίες βρίσκονται στην Αυστρία, Σλοβακία, Πολωνία, Ιταλία (Σικελία, Σαρδηνία), Βουλγαρία και Ρουμανία.
Επεξεργασία: καμποσόν, γλυπτική.
Όμοια ορυκτά: σμιθσονίτης, οπάλιος.
Απομιμήσεις: γυαλί
Χημεία: σκληρότης, ειδικό βάρος, οπτικοί μέθοδοι.
Φροντίδα: Ο χαλκηδόνιος πρέπει να προστατεύεται από ΗΡ. Δεν υπάρχουν προβλήματα καθαρισμού, εκτός εάν ο λίθος έχει εγκλείσματα.

Χρυσοβήρυλος

Από την Ελληνική λέξη χρυσός - «χρυσό, κίτρινο» + «βήρυλος»

Ιστορία: Στο παρελθόν η χρυσοβήρυλος θεωρείτο απλή βήρυλος και χρησιμοποιείτο στην δημιουργία κοσμημάτων, Η ποικιλία κυμοφανής ήταν περιζήτητη.
Αστρολογία: Δίδυμοι
Ενεργειακό κέντρο: καρδιά, αφαλός (κίτρινες ποικιλίες)
Θεραπευτικές ιδιότητες: Έχει ισχυρές κατασταλτικές ιδιότητες. Οι κίτρινες ποικιλίες χρησιμοποιούντο για την θεραπεία των σπασμών του στομάχου. Αποφορτίζεται σε χλιαρό νερό και επαναφορτίζεται γρήγορα στο φως του ήλιου. Φιλοξενούντα πετρώματα: πηγματίτες, μεταμορφωμένα πετρώματα, προσχωματικά κοιτάσματα.
Εμφανίσεις: Η χρυσοβήρυλος και ο κυμοφανής ήσαν γνωστά για πολλά χρόνια από τα προσχωματικά κοιτάσματα της περιοχής Ratnapura της Σρι Λάνκα. Κυμοφανής έχει βρεθεί επίσης στη Νότια Ινδία στην περιοχή Trivandruma. Άχρωμοι χρυσοβήρυλοι είναι γνωστοί από την περιοχή Mogok της Μπούρμα και από την Κίνα, ενώ έχουν εντοπισθεί στα προσχηματικά κοιτάσματα πολυτίμων και, ημιπολύτιμων λίθων, της Ζιμπάμπουε (περιοχή Somabulc), στη Νότιο Αφρική και την Μαδαγασκάρη. Κίτρινοι χρυσοβήρυλοι απαντώνται στους πηγματίτες και τα προσχωματικά κοιτάσματα της περιοχής Minas Gerais της Βραζιλίας.Μερικές εμφανίσεις αναφέρονται στις Ηνωμένες Πολιτείες (Κοννέκτικατ, Μέϊν, Νέα Υόρκη και Κολοράντο).Κιτρινοπράσινη βήρυλος υπάρχει στην περιοχή Anakia της Αυστραλίας. Χρυσοβήρυλος έχει αναφερθεί στην περιοχή Marsikov, Moravia στη Δημοκρατία της Τσεχίας, αλλά η χρυσοβήρυλος δεν είναι καλής ποιότητας. Μερικοί χρυσοβήρυλοι έχουν βρεθεί στην Ιαπωνία και στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό (Ζαΐρ). Η χρυσοβήρυλος Ελπίδα (45 καράτια) που βρίσκεται στη συλλογή του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο είναι από τις πλέον γνωστές. Μία επεξεργασμένη χρυσοβήρυλος από την Σρι Λάνκα (29,4 καράτια) βρίσκεται στην ίδια συλλογή, ενώ μία εξαιρετικής ποιότητας επεξεργασμένη κιτρινοπράσινη βήρυλος {74,4 καράτια) βρίσκεται στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Υόρκη. Επεξεργασμένοι χρυσοβήρυλοι που ζυγίζουν 171,5 καράτια (Maharani) και 58,2 καράτια και οι δύο με κινούμενη ανταύγεια, ως επίσης άλλες επεξεργασμένες χρυσοβήρυλοι με κιτρινοπράσινο χρώμα (114,3 καράτια) και πράσινο χρώμα (120,5 καράτια) από την Σρι Λάνκα, βρίσκονται στο Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν, στην Ουάσιγκτον, D.C. Η Σρι Λάνκα έχει δώσει χρυσοβηρύλους με λάμψη αιλουρόφθαλμου που ζυγίζουν 475 και 313. 2 καράτια και που ανήκουν στο Βρετανικό Αυτοκρατορικό Θησαυρό. Η μεγαλύτερη επεξεργασμένη χρυσοβήρυλος (245 καράτια) προέρχεται επίσης από την Σρι Λάνκα. Κρύσταλλος χρυσοβηρύλου βάρους 8 κιλών βρέθηκε στη Βραζιλία το 1828.
Επεξεργασία: Κοπή με έδρες, καμποσόν.
Όμοιο ορυκτά: ανδαλουσίτης, σκαπόλιθος, γροσσουλάριος
Απομιμήσεις: συνθετικό κορούνδιο Χημεία: σκληρότης, ειδικό βάρος, οπτικαί μέθοδοι
Φροντίδα: Δεν υπάρχουν προβλήματα καθαρισμού των κρυστάλλων εκτός εάν έχουν εγκλείσματα.
Χρώμα: άχρωμο, κίτρινο, χρυσοκίτρινο, πράσινο, καφέ
Διαφάνεια: διαφανής, ημιδιαφανής
Λάμψη: υαλώδης
Θραυσμός: κογχοειδής
Σχισμός: Καλός ως ασαφής
Σκληρότης: 8,5 - εύθραυστο
Γραμμή κόνεως: άσπρη
Ειδικό βάρος: 3,68- 3,80
Δείκτης διαθλάσεως: Νρ -1,746 Νιη - 1,748 Ng - 1,756
Διπλοθλαστικότης: 0,008 - 0,012
Διασπορά: 0, 015
Πλεοχροϊσμός: ευδιάκριτος
Φωταύγεια: κίτρινη, πράσινη
Χημεία: το χρώμα οφείλεται σε Cr, Fe3+
Ειδικά χαρακτηριστικά: παρουσιάζει κινούμενη ανταύγεια (κυμοφανής ή ποικιλία το μάτι της τίγρης), σπάνια αστερισμός
Αναβάθμιση: Δεν είναι γνωστή